برادرش، سید جعفر با ذکر مواردی نقل می‌کند: «او با همه به یک اندازه رفتار و برخورد داشت. در سلام کردن از دیگران پیشی می‌گرفت و در اخلاق، صدات و راستگویی زبانزد مردم بود. حتی در مدرسه انضباط را به خوبی رعایت می‌کرد و با نمره‌ای 20 مورد توجه معلمین و شاگردان قرار می‌گرفت. یک عادت خوبی که داشت این بود که هم از حق خود و هم از حق دیگران همیشه دفاع می‌کرد. دردها و رازهایش را با خدای خود، به راحتی هنگام نماز و قرآن ذکر می‌کرد و مناجاتی با خشوع و خلوص کامل داشت. در نماز عبادی سیاسی جمعه نیز شرکت می‌کرد.»