عزیزالله (پدرشهید) ازخصوصیات اخلاقی فرزندش چنین مي­گويد: «ماهي چهارهزار تومان حقوق مي­گرفت، امّا موقع رفتن به جايي، از ما پول مي­خواست. يك بار يكي از دوستانش به من گفت: پسرت خيلي دلسوز و دست­ و دل­باز است؛ در واقع عل ي­وار زندگي مي­كند.

گفتم:چ­طور؟

گفت: من يك خواهرزاده دارم كه از ناحيه چشم تركش خورده و نمي­تواند زياد كار كند. او هر وقت به ديدنش مي­ آيد، مبلغي پول برايش مي­گذارد و مي­رود.»

علی، پسرخاله‌اش نحوه شهادت حمیدرضا را این‌گونه بیان می‌کند: «زمان بازگشت از عملیات،عده‌ای از برادران رزمنده سوار خودرو شدند و به عقبه برگشتند؛ ولی حمیدرضا جای خود را به دیگری داد و همراه همرزمش«رجب‌علی ابطالی» با پای پیاده به راه افتاد. در همان حین، خمپاره‌ای در چند متری‌شان اصابت کرد و هر دو به شهادت رسیدند.»

بنا به اذعان پدر، «دوستانش به شوخی به او می‌گفتند: چرا پیراهنت را عوض نمی‌کنی حمید؟ می‌گفت: بیایید ببینید کردستان چه خبر است؟ بچه‌های آن‌جا لباس برای پوشیدن ندارند، آن وقت من رخت نو بپوشم؟ من این لباس را دوست دارم. وقتی شهید شد، همان پیراهن تنش بود.»