در وصف اخلاقیات و شخصیت بی نظیر شهید برادرش، سیدمجتبی، با بیان مطالب و مواردی عنوان می کند. «از وقتی خود را شناختم، محو اخلاقیات و شخصیت او شدم چرا که خلق و خوی او بسیار پسندیده و بکر بود. او به این باور دست پیدا کرده بود که باید مردم داری کرد. هر وقت دوستانش به من می رسند، احترامی را که به او می کردند، همان حالات را با من نیز دارند، چرا که شخصیت او بسیار قابل قبول بود. از ایشان وصیتی دارم که همیشه می گفت، مجتبی هر فرصتی که داری نماز اول وقت بخوان، و نیز ارتباط نزدیکی با خدا و قرآن داشت. تا آنجائی که من بخاطر دارم، روابط فوق العاده ای با من داشت و به من تأکید زیادی می کرد که، در اعمال واجب و مستحب، دقت کنم، او تمام اعمال واجب را بدون استثنا انجام می داد. ارادت زیادی به اهل بیت داشت از این رو نام فرزند خود را سیدرضا نامید.»