در کالبد وجود او اعمال و رفتار خوب و پسندیده ای جلوه گری می کرد. از جمله این اعمال را پدر شهید، با بیان خوب و زیبا در چند جمله نقل می کند. «ایشان دوران کودکی، با رفتار و منشی بسیار خوب، در نزد ما زندگی می کرد طوری که در اخلاقش هیچ گاه اشتباهی دیده نمی شد. اگر احیاناً کاری می کرد که مورد پسند من نبود، با یک تذکر کوچک، به حرف های من اعتنا می کرد و آن کار را انجام نمی داد اعتقاد قلبی او نسبت به خدا و پیامبر بسیار بالا و جذاب بود طوری که با آن سن کمی که داشت، من ندیدم که نمازش را ترک کند، و اگر به او کاری را محول می کردم، تا زمانی که نمازش را  نمی خواند، بدنبال آن کار نمی رفت. گرفتن روزۀ او نیز با دقت و زیبا بود، هیچ گاه روزه اش را نمی شکست. به خانواده، دوستان، فامیل، علاقه زیادی داشت و احترام شان را به جای می آورد هم آن زمان که در این دنیا بود و هم الان که نیست سبب افتخار و عزت من شد. از او راضی بوده و هستم. فرزندی نبود که برای من اذیت و آزاری داشته باشد؛ چرا که بسیار حرف شنو و مهربان و خوب بود.»