*زندگی نامه شهید رضا قاسمزادگان*
نام پدر: محمد
در سال 1341در «گرگان» متولد شد.
خانواده مدّتي پس از تولد «رضا»، از گرگان به بهشهر مهاجرت كردند.
پدرش«محمد»، كارگر كارخانه بود و مادرش «خانم خانما»، خانه دار. این زوج سه فرزند داشتند که رضا آخرين‌شان بود که با آمدنش، صفاي خانه را دوچندان كرد.
او دوره ابتدائي را در دبستان «فارابي» سابق بهشهر به اتمام رساند و برای تحصیل در مقطع راهنمایی، وارد مدرسه «عبادي»[1] سابق شد. پس ازآن، در دبيرستان «شهيد مطهري» بهشهر در رشته اقتصاد ادامه تحصيل داد.
به گفته خواهرانش: «هرگز ندیدیم كه در مقابل پدر و مادر گستاخي كند. مهربان و خوش قلب بود. دوست نداشت دل كسي را بشكند. اگر كسي در كوچه ما نفت نداشت و او متوجه ميشد، سريع نفت منزل را براي آنها ميبُرد.»
رضا به دلیل تربیت دینی والدین،در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و ازانجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن نیز مانوس بود و در بهره‌گیری از فرامین آن، کوشا.
در ایام انقلاب، او در تمام راهپيمائيهاي ضد رژيم شركت داشت. وقتي خبر بازگشت امام را شنيد، هر شب به همراه دوستانش «بيژن و بهداد ملكپور» اعلاميه هاي امام‌خمینی را پخش مي‌كرد.
پس از پيروزي انقلاب، او فعالیت‌هایش را با حضور در پایگاه بسیج و انجام نگهبانی‌های شبانه ادامه داد.
حدود سه ماه نیز، در درگيري جنگل آمل به سر برد.
«رحیم ملک‌پور» از همرزمان شهید که خود نیز بعدها به شهادت رسید، طی خاطره‌ای برای خانواده ی رضا، اذعان می‌دارد: «من و رضا هر دو در گردان ياسر چالوس آموزش ويژه جنگل را ديديم. در عمليات پيروزمندانه 6 بهمن، يادم است که پس از بازگشت، همه فریاد مي‌زديم: روحيه ها عاليه! رضاهم براي عوض كردن فضا ميگفت: ولي شكمها خاليه! و همه مي‌خنديدند.»
رضا در سال 60 به عضويت سپاه درآمد.
او در سال 61 با «زينب دانش نيا» ازدواج كرد. سه روز پس از ازدواج هم، راهی عمليات محرم شد.
شهيد ملكپور ادامه می‌دهد:«در عمليات محرم، تيربارچي بود. شب حمله آنقدر جلو رفته بود كه صداي صحبت عراقيها را ميشنيد. وقتي به سمت نيروهاي خودي برميگشت، فریاد ميكشيد: من ايراني هستم تا دوستانش به سمتش شليك نكنند. او در آن عمليات زخمي شد. مي‌خنديد و ميگفت: من شربت شهادت ننوشيد و قرص شهادت به من رسيد. وی را ابتدا به بيمارستان صحرايي و از آنجا به بهشهر اعزام كردند. وقتی حالش بهتر شد، به محل كار خود در سپاه گنبد بازگشت. از آنجا كه به مربيگري بسيار علاقه داشت، در اردوگاه آموزشي سپاه مينودشت، با عنوان مربي آموزشي مشغول به كار شد.»
و سرانجام، رضا در 30 آذر 1361، هنگام ماموریت در سپاه مینودشت، به درجه والای شهادت نائل آمد.سپس با تشييع اهالی قدردان این دیار، در گلزار«بهشت فاطمه»بهشهر به خاك سپرده شد.