«رقيه صادقيان» از همسر شهيدش مي­گويد:

«بچه­ها در زمان حيات شهيد، شش ماهه و يك ساله بودند. به او مي­گفتم: چرا آن­ها را زياد بغل نمي­كني؟ مي­گفت: از وابستگي شديد به بچه­ها مي­ترسم! اين­كه وقتي در جبهه هستم، فكرشان آزارم دهد.»

خانم صادقي در ادامه، خاطرات ديگري از محمدحسين بيان مي­كند:

«از پايه اول تا پنجم ابتدايي، با هم در يك كلاس بوديم. از همان دوران از لحاظ اخلاقي با بقيه متفاوت بود. علاوه بر آن به دليل خط زيبايي كه داشت، در مناسبت­ها از او خواسته مي­شد كه در مدرسه روي ديوار مطلب بنويسد.»