سید مسیب ـ از هم محلی های شهید می گوید : در شب اولین حمله رمضان بود حمله ما با رمز مبارک یا مهدی ادرکنی آغاز شد در اولین فرصت  که مستقر شدیم علی  تمام نارنجک ها را از ما گرفت و به کمر خود بست . سنگر ها را یکی یکی با نارنجک  منفجر می کرد و پیش می رفت و با صدای یا مهدی به جلو می رفت تا اینکه با یک هندوانه بر گشت آن را آورد و با هم خوردیم و بعد آن به پیشروی خودمان ادامه دادیم.

حسن روحی ـ همرزم شهید می گوید : کار تدارکات غذایی بلافاصله بعد از عملیات کار سختی است و معمولاً رزمندگان دچار مشکل می شدند  ما چند نفر از جوانان بسیجیان شهید آبادی  که در گروهان منطقه خدمت می کردیم  بعد از چند لحظه ای که حجم آتش  کم تر شد به فکر تهیه صبحانه افتادیم  فکرمان به جایی نرسید در همین حین علی گفت: چند لحظه صبر کنید الان من تهیه می کنم. ایشان رفت و بعد از مدتی با دست پر از بیسکویت برگشت ما تعجب کردیم و از او پرسیدیم چگونه تهیه کرده ای؟ گفت دیشب سنگری از عراقی ها که تصرف شده بود ولی هنوز پاکسازی نشده بود کسی جرات رفتن به داخل را نداشت من پس از این که یک نارنجک پرتاب کردم به داخل رفتم و این ها را تهیه کردم و نوش جان کنید .