در توصیف شخصیت و اخلاقیات شهید، برادرش (الله‌یار)، با بیان مطالبی ارزشمند از دوران زندگی‌اش می‌گوید: «رفتار برادرم در منزل، بسیار تحسین برانگیز و قابل ستایش بود. به همه سفارش و توصیه داشت که با همه مهربان باشید و ضمن رعایت احترام متقابل، گذشت را سرلوحه کارتان قرار دهید. بسیار انسان متواضع و فروتنی بود. نگاهش به انسان‌های محروم منطقه، یک نگاه عارفانه بود. ساده‌زیستی را بسیار دوست داشت. تمام کارهایش را با محجوبیت و سعه صدرش انجام می‌داد. او همیشه به دنبال حقیقت زندگی بود. از این رو شهادت را انتخاب کرد. با سختی و ناملایمت‌ها، به خوبی کنار می‌آمد. زرق و برق دنیا، برایش هیچ ارزشی نداشت. فقط به مردم فکر می‌کرد به قول معروف، سرش می‌رفت، قولش نمی‌رفت. بسیار با دوستانش صمیمی، خونگرم، رفیق، مهمان‌نواز بود و بیشترین دوستانش، معلمان منطقه بودند. او آگاهانه به ذکر خدا، نیایش و دعا می‌پرداخت و در ماه‌های محرم و رمضان که در مسجد، نماز جماعت برپا می‌شد، حضور داشت. عضو هیأت امام رضا(ع) عشرستاق بود و هر ساله همراه هیئت به زیارت امام رضا علیه السلام می‌رفت. او از مریدان ائمه اطهار(ع) بود و ارادت خالصانه‌ای به حضرت عباس (ع) داشت و به همین جهت در هفتم محرم علمدار محله بود.»