*توصیه نامه شهید غلامعلی نیاورانی*
توصیه من به شما عزیزان این است که هیچ وقت رهبری را تنها نگذارید چراکه ما با ولایت زنده ایم. در رعایت حقوق دیگران کوشا باشید تا حق الناسی به گردن شما نباشد. دنباله رو روحانیت متعهد باشید. در نمازهای جمعه و جماعات شرکت کنید. با منافقین به مخالفت برخیزید وهمواره حافظ و نگاهبان نظام مقدس جمهوری اسلامی باشید.
شهيد غلامعلي نياوراني
فرزند: محمدعلي
تابستان سال 1343 به دهمين برگ شهريور ماه رسيده بود كه با قدومش به كاشانه «محمدعلي و فاطمه»، زندگي اين زوج كشاورز و زحمتكش را غرق شادي ساخت. نو رسيدهاي از دامان مادري سيّده با نام «غلامعلي».
كودكانه هايش در كوي و برزن «زرين آباد» از توابع ساري سپري شد، تا اينكه در هفت سالگي به دبستان همين روستا راه يافت. تحصيلات وي به پايه سوّم راهنمايي در مدرسه «مالك اشتر سمسكنده» ختم ميشود. در اوصاف خلقيات و تقيّدات وي ميتوان به گفته پدرش استناد كرد:
«فردي صادق و امانتدار بود و در كار كشاورزي، كمك كار خانواده. علاوه بر آن، واجبات را به نحو احسن انجام ميداد و حقوق ديگران را نيز رعايت ميكرد. اگر يك قطره آب را بيهوده مصرف ميكرديم، ما را سرزنش ميكرد و ميگفت: اين حقّ مردم است.»
ناگفته نماند كه اوقات فراغت غلامعلي اغلب به ورزش، مطالعه كتُب ديني و فعاليتهاي فرهنگي سپري ميشد.
وي از 2/10/1361 الي 18/10/1362 به عنوان بسيج ويژه در سپاه ساري مشغول خدمت شد، تا اينكه در 19 دي ماه همين سال به عضويت سپاه درآمد.
اين پاسدار متعهد در 25/12/1362 به منطقه 11 كردستان عزيمت كرد و در سِمَت مسوول قبضه خمپاره در گردان ذوالفقار از تيپ قدس به انجام وظيفه پرداخت.
از 30/6/1363 الي 19/3/1366 نيز عهده دار مسووليت دفتر پايگاه ساري در يگان حفاظت و انتظامات بود. غلامعلي در طول مدت حضورش در مناطق نبرد، دچار موج گرفتگي و در بيمارستان بانه بستري شد. سرانجام در 5 مهر ماه سال 1366 در محور بانه، طي عمليات برون مرزي به فيض عظيم شهادت نائل شد. سپس 8 روز بعد با بدرقه اهالي قدردان زرّين آباد، در گلزار شهداي اين روستا به خاك سپرده شد.