1-    وقتی که من مردم دستهایم را بیرون [و آشکار ] بگذارید که همه بدانند من از مال دنیا چیزی با خود نبرده ام . موهایم را پریشان به حال خود بگذارید که همه بدانند دست نوازش بر سرم کشیده نشده است .
چشم هایم را باز گذارید که همه بدانند من چشم انتظار از دنیا رفته ام .