*وصیتنامه شهید احمدعلی میرزا محمدی*
بسم الله الرحمن الرحیم
در فلک قلقله از شور غزلخوانی ماست زهره در رقص و به وجد از دم عرفانی ماست
دل به دریا زدگانیم و در این بازی مرگ موج طوفان بلا هم به نگهبانی ماست
تا که در معرکه مانند علی (ع) گام زدیم کفر آشفته دل از بانک مسلمانی ماست
ای شهیدان زمکتب شده تا رادی دوست به هوا خواستن پیکر قربانی ماست
درود و سلام خدا بر حضرت رسالت و سلام ما بر رهروان راه رسالت از علی پیشگام شهادت تا خمینی که در راه پرافتخار مبارز بر آن شدند تا این رنجبرهای پوسیده طاغوتیان را از دوش فطرت آدمی بردارند و به قامت خمیده اش تا راستای شهادت بلندی بخشند.
پیام پیر مرشد که به گوش رسید بر جمیع منتظران شهادت پیوستم.
دریچه دلم با تمام وسعت کشیده شد تا روح بخش این کلام ملکوتی دل غم دیده ام را جانی تازه بخشد. در این میان در کنار اروندرود از چشمه کلام رهبرم جرعه ای پیمانه عشق ولایت سر کشیدم. برای دنیا را از تن برون کردم و خروشان بسوی کعبه معشوق روان شدم. دراین رزم هر که به شهادت می رسد مقربتر است. چرا؟ زیرا در راه عشق جرم او بجرم عاشقی بود و بس.
مادر و پدر در شهادت من زاری نکنید. چرا؟ صد جان شیرین داده ام، بهر وصال با رهبرم.
همیشه و در همه حال پیرو ولایت فقیه باشید.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.
والسلام