یکی از همسایگان خوب ایشان، با تعریف و تمجید از شخصیت بی‌نظیر شهید چندجمله‌ای را عنوان می‌کند که:

«او از همه لحاظ، بچه‌ای خوب و عاقل بود و ما از او هیچ ندیدیم.

اخلاق خوب او، سبب می‌شد تا به معاشرت و صله‌رحم بپردازد.

یکی از خوبی‌هایی که داشت، صبوری او در مقابله با مشکلات و سختی‌ها بود او با این حرکتش به ما درس می‌داد. موقعی که بیکاری می‌شد. به نانوایی می‌رفت و کار می‌کرد.

تنها چیزی که از آن زمان در ذهنم است توصیه‌ای بود که همیشه به من می‌کرد.

او می‌گفت: هنگام حرف‌زدن آرام و یواش صحبت کن و نگذار صدای تو بلند شود و کسی بشنود. حرف‌هایت را با داد و بیداد منتقل نکن. آری او چون پسرم بود و من نیز او را دوست داشتم.»