در توصیف شخصیت و سجایای اخلاقی شهید، خواهرش معصومه، با بیان مطالب و مواردی از زندگی ایشان می‌گوید: «برادرم با تک تک اعضای خانواده بسیار خوب و مهربان بود و با دلسوزی‌هایش به کارهای‌شان رسیدگی می‌کرد. ارتباط با فامیل و صله رحم از جمله کارهای خوب ایشان به حساب می‌آمد. او حداقل هفته‌ای یک بار هم که شده به تمام فامیل‌ها سر می‌زد و احیاناً اگر کسی بین آنان به کمک نیاز داشت، او کوتاهی نمی کرد. در ادب و نزاکت بسیار خوب و متواضع بود. تقوا و زهدش تا حدی بود که به نماز اول وقت روزه و قرآن مأنوس می شد. ارادت و محبت ایشان نسبت به ائمه طوری بود که با آمدن محرم، لباس سیاه بر تن میکرد و برای آقا و مولای‌مان اباعبدالله(ع) عزاداری و سینه‌زنی می‌کرد. او از مریدان درگاه اهل بیت خصوصاً امام حسین (ع) بود و چون مولایش به شهادت در راه خدا عشق می‌ورزید و می‌دانست که در رکاب ایشان جانفشانی می‌کند و فدای او و اهل بیت پاکش می‌شود.»