*توصیه نامه شهید عباسعلی مقدم فر*

توصیه من به شما برادرانم این است که پیرو ولایت فقیه و مدافع اسلام باشید، نماز جمعه و جماعات را فراموش نکنید و امانتدار خوبی باشید. واز خواهرانم می خواهم که حجاب خودرا حفظ کنند که حجاب آنان با ارزشتر و کوبنده تر از خون شهید است و در زندگی حضرت زینب(س) را الگوی خود قرار دهند.

شهيد عبّاس­علي مقدّم ­فر

فرزند: محمّد

«محمّد وخانم ­گل» در 5 تير ماه سال 1331 در تب و تاب تولد نوزادي بودند با نام «عباس­علي». برخاسته از طبيعت زيباي «كياسر» در ساري. تحصيلاتش به دوره تكميلي نهضت سوادآموزي خانم مي­شود. به گفته برادرش، «حسين»:

«ما را به نماز و روزه و رفتن به مسجد سفارش مي­كرد. خودش هم اهل مناجات و عبادت بود. علاوه بر آن در دستگيري از ديگران نيز اهتمام ويژه­اي داشت.»

عباس­علي در 26/10/1360 به عضويت سپاه درآمد و در واحد تداركات مشغول خدمت شد.

ناگفته نماند كه وي حرفه­ ي جوشكاري را نيز تجربه كرده بود.

اين رزمنده خستگي­ناپذير در 15 دي ماه سال 1366 به جنوب عزيمت كرد و عهده­ دار مسووليت گروهان تداركات در تيپ 45 جوادلائمه شد. سومار و كردستان نيز از ديگر آوردگاه حضور وي محسوب مي­شود.

عباس­علي در جبهه مريوان هم به انجام وظيفه پرداخت كه منجر به جراحت­ش شد.

سرانجام، اين فرزند برومند وطن در 22/4/1367 در شوشتر به خيل ياران شهيدش پيوست و 4 مرداد ماه همين سال با بدرقه يادگارانش، «محمّد، مصطفي، عاطفه و حليمه»، در گلستان شهداي «ملامجدالدين» ساري به خاك سپرده شد.

«مولود رمضاني» از همسر شهيدش مي­گويد:

«جوان سر به­راه و خوش­رويي بود. آن شب كه مي­خواست براي آخرين بار به جبهه برود، اصلاً خوابم نمي­برد. به من گفت: بيداري؟ دلت شور مي­زند كه ديگر برنگردم؟ من مي­دانستم كه ديگر برنمي­گردد، ولي چيزي بيان نكردم.»