اطلاعات شهدا

وصیت نامه

*وصیت نامه شهید یوسفعلی الیاسی*

بسم الله الرحمن الرحيم

قاتَلوا فِي سَببيل الَّذينَ يُقاتِلونَكُم. بجنگيد با آنان كه با شما ميجنگند. (قرآن كريم)

تنها آرزويم اين است كه اولين شهيدمحلهام، تيلهنو باشم وَاَعِدوُّ لَهُم مَاستَطَعتُم مين قَرّة باشم. زندگي زماني شيرين است كه حق و حقوق ديگران ضايع و پايمال نشود وگرنه بايد چون فولاد درمقابل ضربههاي چكش مقاومت نمود. انسان خدا داد است و خداگير. امّا موضوع مهم اينجاست كه چگونه خداگير ميشود. خداوند به دو مسلك انسانها را طلب مينمايد، يكي مرگ طبيعي كه پايان حيات دنيوي است و ديگري شهادت كه آن خواستهي خداوند است. زندگي مؤمنين در شهادت خلاصه ميشود و امّا چگونه بايد مؤمن بود و چگونه بايد به مردم خط صراط مستقيم داد. يك انسان چون كمال دارد، عقل و شعور دارد، درنتيجه هدفي را دنبال ميكند. انتخاب هدف بستگي به عقل و كمالش دارد يا كور و يا منوّر. زندگي همچون جنس ظريفي است كه اگر انسان علاقه مبرم به آن داشته باشد و در آن غوطهور بشود، بالاخره روزي نابود خواهد شد ولي اگر پشت به آن و زندگي دنيوي بكند، پيروزي از اوست. زندگي چيزي جز جستجوي حقايق نيست ولي من هدفي را انتخاب نمودم كه مولاي متقيّان علي (ع) و سالار شهيدان امام حسين (ع) رفتند. و امّا چرا به جبهه آمدهام، چون دانشگاه امام حسين است. دانشگاهي كه به انسان، دانش همراه با اخلاص و سرشار از نيكي و اخوّت و دور از شر و نكبت ميآموزد. علمي را به انسان ميآموزد كه توأم با عمل و حكمت است. دانشگاهي كه به نواجون به جاي داماد شدن مدرك ايثار و شهادت ميدهد. برادران و خواهران ارجمندم! دانشگاه حقيقي جبهه است چون انسان به آرمان و جوانمردي است. بياييم از سرورمان امام حسين درس و عبرت بگيريم. از آنهايي كه امام حسين علاقه شديد به زن و فرزند دارد، به علياكبر و ديگر فرزندانش دارد ولي به خاطر هدف محبوبتر و بالاتر از تمام اين علاقهها چشم ميپوشد. اينچنين مرداني اسوه ايثار و شجاعتاند. برادران و خواهران حزباللهي بهشهر! شما زندگي را چگونه توصيف و تعبير ميكنيد؟‌ زندگي يعني جنگ، زندگي يعني مبارزه، زندگي يعني زير بار ظلم نرفتن. زندگي يعني نه مظلوم ماندن و نه ظالم بودن. پس بنابراين برادران و خواهران! نه مظلوم باشيد و نه ظالم و از مظلومي كه به ظالم احترام ميگذارد و داوطلب ظلم است، نفرت داشته باشيد و او را از خود برهانيد چون اسلام رهانده است. جوانان ناكام ما شهادت را كام خود ميدانند و امّا شمايي كه داماد شدهايد، بياييد شما هم چون حنظله باشيد. براي اينكه ضرورت است چون حكم رهبر كبيرمان حكم اسلام است و تنها خطّي كه توانسته هادي اسلام و قرآن در سراسر گيتي باشد، خط امام است و ما هر قطره خونمان ندا ميدهد الله اكبر، خميني رهبر!

شما اي خواهران و مادران گرامي! همانطوري كه برادران در جبهه دست از جهاد برنميدارند، شما هم با سنگر حجابتان مشت محكمي بر دهان ياوهگويان و آمريكا بكوبيد و فرياد سر بدهيد مرگ بر آمريكا و اكنون شما اي برادران و پدران محترم! بياييم اخلاق و ايثار را از زنان باحجاب بياموزيم و تو اي برادري كه عضوي از بدنت را در راه اسلام ايثار نمودي، شما با اينگونه شجاعت و ايثارگريتان شيشه عمر امپرياليسم را خواهيد شكست و همگي فرياد سر بدهيد مرگ بر شوروي.

يك چيزي را ميخواهم عرض كنم امّا خجالتم ميآيد و اميدارم كه حتماً بعد از مرگم قرائت بفرماييد و آن اين است كه عدهاي مرا از زندگي كردن در محلهام رنج ميدهند و إنشاءالله كه خداوند همه آنها را با نظارت مسوولين شهري هدايت فرمايد. همانطوري كه امام فرمودند: كسي كه در كارش خودنمايي كند، در همان اول شكست خورده است. پس بنابراين غرور و تكبّر، خودخواهي و خودپسندي، مقام پرستي و خودنمايي موجب سقوط ميشود. از آنجايي كه خودم را شناختم مفهوم حقيقي اسلام را درك نمودم و در مسووليت پاسداري روانهي جبهه نور عليه ظلمت شدم و درنتيجه به آرزويم رسيدم در جبهه فهميدم كه انسان واقعي كيست. در پشت جبهه چيزي جز گناه نيستو چيزي جز ثروت پرستي و مقام پرستي نيست. چيزي جز لذتجويي و منجلاب نيست. البته براي كساني كه نه خود را ميشناسند و نه خداي خود را. وليكن در جبهه اخلاص است و شجاعت و عاقبت ايثار است و شهادت كه آرمان تمام مسلمين ميباشد. كليد سرنوشت هر انساني در دست نفساش است چون نفس هركس فرماندهي چگونه زيستن و چگونه مردن انسان است.

و تو اي پدرم! منتظر باش كه اكنون به استقبالت خواهم آمد چون وظيفه فرزند بودن را نسبت به شما بايد ادا بكنم. و تو اي مادرم! گريه نكن، چون گريه مال دشمنان اسلام است. صبر و استقامت داشته باش، چون تو مادر يك شهيدي و بايد افتخار بكني. مادرم! تو خيلي اصرار كردي كه مرا داماد كني ولي مادرم من داماد شدن بهتر از شهادت سراغ ندارم و به تنها آرزويم رسيدم. اي خواهرانم! دو چيز از شما ميخواهم، يكي اينكه با حجابتان ديگران را درس بدهيد و دوم اينكه ديگران را ارشاد كنيد چون شما خواهران شهيد هستيد و مردم از شما انتظار دارند. و امّا براي چه بگويم و چه نگويم خودشان بايد بدانند كه چه بايد بكنند و اميدوارم كه همه حلالم كنند. درضمن نمازم را امام جمعه محترم بهشهر حجةالاسلام جباري بخوانند و در نبود ايشان استاد حجةالاسلام عموزادي بخوانند.

خداحافظ همه شما. امام را دعا كنيد.

خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي، خميني را نگهدار.

مرا در تيلهنو در پيش مزار شهدا دفن نماييد.

29/5/62 يوسفعلي الياسي

زندگی نامه

شهيد «يوسف‌علي الياسي»

نام پدر: نورعلي

در آغازین روز فروردین 1342 بود که چهارمين فرزند «نورعلي و سليمه»، در روستاي «تيله‌نو» ديده به هستي گشود؛ كودكي كه تولدش گرماي مضاعفي به دل اهل خانه بخشيد.

در سن هفت سالگي، براي كسب علم و دانش، به دبستان زادگاهش رفت. سپس، با گذراندن دوره راهنمایي، وارد مقطع دبيرستان در مدرسه «شهيد مطهري» بهشهر شد و با اخذ مدرك ديپلم اقتصاد اجتماعي، به تحصيلاتش پايان داد. در طول دوران مدرسه، شاگرد ممتاز بود و رتبه خوبي كسب ميكرد. مادرش، علاقه زيادي براي ادامه دادن تحصيل او داشت تا براي جامعه، شخص بزرگ و مفيدي باشد و خدمات زيادي انجام دهد.

روح و جان يوسف‌علي، از همان سنين پايين، با تعاليم و مفاهيم قرآني عجين شده بود. در اكثر اوقات، نماز خود را در مسجد ادا مي‌كرد. براي نماز صبح، ده دقيقه زودتر از اذان بيدار مي‌شد و قرآن را با صداي رسا و بلند قرائت مي‌كرد؛ تا حدي كه مادرش با صداي او بيدار مي‌شد.

در بیان خلق‌وخوی او، همین بس که نسبت به والدین، مودب و متواضع بود و در همه امور، رضایت آنان را مد نظر داشت. در رفتار و گفتار با دیگران نیز، خوش‌خلق و رئوف بود.

در آغازين روزهاي انقلاب، اگرچه نوجواني كم‌سن و سال بود، اما با افكار و عقايد امام خميني آشنايي داشت و گوش به فرمان ايشان بود.

در برابر مخالفان نظام جمهوري اسلامي نيز، با شجاعت و قاطعيت مي‌ايستاد و در صورت لزوم، با آن‌ها برخورد ميكرد.

به گفته دوستش «اکبر کثیری»، «او در راهپیمائی‌ها و برگزاری جلسات، همیشه و در همه حال شرکت می‌کرد. علاوه بر آن، با افرادی که حرکت‌هایی علیه نظام جمهوری اسلامی انجام می‌دادند، مخالفت و از انقلاب و امام خمینی دفاع می‌کرد.»

بعد از انقلاب، یوسف‌علی با شناخت جايگاه روحانيت متعهد و مقيّد به اسلام، به مطالعه آثار «شهيد بهشتي و علامه طباطبائي» پرداخت.

با شروع جنگ تحميلي، او راهي جبهه شد تا با دفاع از كيان ميهن، به نبرد با دشمن بپردازد.

در 22 آذر 1361 به عضویت سپاه در آمد و در واحد آموزش عقیدتی سپاه بهشهر، مشغول به خدمت شد.

او در مدت حضورش در مناطق جنگي، با مسئوليت‌هايي چون، فرمانده دسته، جانشين و فرمانده گروهان، رشادت‌ها و حماسه‌هاي بسيار خوبي به نمايش گذاشت.

بنابر اذعان هم‌رزم دیرینش «صفر»، «یوسف‌علی در عملیات‌ها روحیه بالایی داشت و با قاطعیت، جهت پیشبرد کارها فعالیت می‌کرد تا اگر ماموریتی به او محول شد، به نحو شایسته پیش ببرد. می‌گفت: هیچ‌گاه به دشمن پشت نکنید و از مقابله با آن‌ها هراس نداشته باشید.»

و سرانجام، یوسف‌علی در اسفند 1362 در عمليات والفجر 6، جامه شهادت را به تن كرد و به خيل هم‌سنگران شهيدش پيوست؛ در حالی که يوسف گم‌گشته مادر، سال‌هاست كه در خاك «دهلران» به يادگار مانده، و هنوز پيكر پاكش، به زادگاه وی برنگشته است.