شهید «علیرضا اکبری طوسی»

نام پدر: قربان

آفتاب زندگانی‌اش در سال 1341 در روستای «خورشید» طلوع کرد و به کاشانه «قربان و رقیه» روشنایی بخشید. کودکانه‌های «علیرضا» در کوی و برزن روستا و طبیعت زیبای خدواندی سپری شد.

هفت سالگی‌اش که از راه رسید، قدم به دبستان زادگاهش گذاشت. در اوقات تابستان همان ایام، نزد عمویش «ابراهیم» قرآن می‌آموخت. از این‌رو، تربیت دینی وی به عهده عمویش بود که او را با خط اسلام و قرآن آشنا کرد.

علیرضا بعد از اتمام دوره ابتدائی، به مدرسه راهنمائی «فردوسی» در نکا راه یافت؛ اما در همین مقطع، ترک تحصیل کرد.

او بعد از ترک تحصیل، به عنوان شاگرد مغازه، به بابلسر رفت و چند سالی در آن‌جا زندگی کرد.

زمزمه‌های انقلاب که در جای‌جای کشور پیچید، این انقلابی بابصیرت، به جمع مردم کوچه و خیابان پیوست و فعالیت‌هایش را با شرکت در تظاهرات آغاز نمود.

او دلسوز اسلام و انقلاب، و پیرو خط ولایت‌فقیه بود. به استناد گفته مادر: «در راهپیمائی‌ها، همیشه با انقلابیون، حضوری فعال داشت. علاقه‌اش به امام‌خمینی، آن‌قدر زیاد بود که با ورود ایشان به ایران، برای دیدن‌شان به تهران رفت.»

علیرضا بعد از پیروزی نهضت مردمی ایران، به خدمت سربازی رفت و پس از پایان این دوره، با «نوریه مقدادی» ازدواج کرد؛ که «یاسر و فهمیه»، ثمره این زندگی مشترک هستند.

یاسر از پدرش این‌گونه یاد می‌کند: «مخالف سرسخت دشمنان انقلاب بود و با تمام وجود، با آن‌ها مبارزه می‌کرد. خواسته‌اش نابودی افراد ضدانقلاب در جامعه اسلامی بود؛ به‌طوری‌که در وصیت‌نامه‌اش تاکید خاص بر این موضوع کرده بود.»

علیرضا در سال 1362 به عضویت سپاه نکا در آمد. او چندین مرتبه رهسپار جبهه‌های جنگ شد.

او در 1363/3/22، در واحد حفاظت مشغول به خدمت شد.

سرانجام، علیرضا در 1365/10/26، طی عملیات کربلای 5 در منطقه «شلمچه»، به جمع یاران شهیدش پیوست و با بدرقه اهالی شهر، در گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.  

                                                           بسم الله الرحمن الرحیم

حمد و ستایش مخصوص خدای یکتا است که خواندن و نوشتن را به ما آموخت، و به قلم و نوشته هایش سوگند خورد. و سلام ودرود خدا بر پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص) تنها نجات انسان از قید اسارت ها و بزرگی هاست. سلام و درود خدا بر امامن و رهبران راستین تشیع که در درس پیروزی خون به شمشیر را خود عمل کردند و به دیگران آموختند سلام و درود خدا بر عالمان خدا کار این پیروان حقیقی اینان که با تمامی محرومیتها توانستند خط سرخ شهادت را در همه مکانها و همه زمانها ادامه دهند.

سلام و درود خدا بر رهبر کبیر وسازش ناپذیر جهان اسلام، حضرت امام خمینی که اسلام را از انزوا بیرون آورد و حیثیت و آبروی از دست رفته مسلمان ها را بار دیگر به دامن اسلام و قرآن بازگردانید. سلام و درود خدا بر شهدای کربلا حسین (ع) و بر شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی که با خون خود نهال اسلام را آبیاری کردند. سلام و درود خدا بر رزمندگان اسلام این شهیدان زنده در تمامی جبهه های حق علیه باطل که فتح نصرت خداوند را جهادشان به ارمغان آورد. بنده حقیر علی رضا اکبری که در تاریخ 65/7/9 از طریق سپاه به جبهه اعزام شدم این وصیت نامه را نوشتم که اگر شهادت نصیبم شد که مناففقین کور دل بفهمند که من با چشم باز به جبهه رفتم.

پدر ومادرم! برایم گریه نکنید هر چند که فرزند خوبی برای شما نبودم، شما زحمت زیاد برایم کشیدید.

و بر تو ای همسر مهربانم! در طول این مدت همسر خوبی برایت نبودم، ان شاالله که مرا ببخشید، مرا مورد عفو قرار دهید و همسرم! فرزندم را طوری تربیت کن که در خط اسلام وسرباز امام باشد. همسرم! بعد از من آزاد هستید.

پدر و مادرم آن مقدار پولی که در بانک است مربوط به شماست و پولی که در بانک تجارت است مربوط به فرزندم یاسر می باشد و اگر همسرم می خواهد پیش شما باشد یک اتاق به او بدهید.

و به برادران عرض می کنم که همیشه دنباله رو امام باشید. مبادا از خط اسلام خدای ناکرده خارج شوید.

 از امت شهید پرور ایران می خواهم که از انقلاب و امام خمینی حمایت کامل نمایند.

و به خواهرانم عرض می کنم که حجاب را رعایت کنند که حجاب کوبنده تر از خون رزمندگان در جبهه هاست. دیگر عرضی ندارم به جز سلامتی شماها و از همه هم محلی ها و دوستان و آشنایان، همه و همه عفو می طلبم هر خلافی کردم ان شاالله مرا ببخشید.

مرا هر کجا که خودتان می دانید دفن کنید، اگر مسجد بغل شهدا دفن نمائید بهتر است. عرضی ندارم.

                                                                                                                      از طرف فرزند شما

                                                                                                                         علی رضا اکبری