شهيد «نقي كهن‌روز رستمي»
نام پدر: ابراهيم
سال 1343، در روستاي «گُل‌خيل» چشم به دنيا گشود و به زندگي «ابراهيم و ليلا» شادماني مضاعفي بخشيد.
«نقی» كودكي بيش نبود كه به شوق شنيدن پندهاي انسان‌ساز اخلاقي، پاي منبر خطيبان مي‌نشست و در مراسم مذهبي اهل بيت، به‌ویژه سيدالشهدا(ع) حضور پيدا مي‌كرد؛ و در همین محافل بود که آرزوي زيادت بارگاه اين امام همام را در دل داشت.
تحصيلاتش تا مقطع ابتدائي در همان زادگاهش سپري شد؛ اما به دلايلي، از ادامه درس باز ماند.
او در نماز عبادي ـ سياسي جمعه و نمازهاي جماعت، فعاليت چشمگيري داشت و در انجام فرائض دينی، به‌ویژه نماز و روزه مقيّد بود.
با شروع انقلاب، نقی متوجه افكار امام خميني شد؛ این‌كه هدف ايشان، مبارزه با ظلم و پياده كردن اسلام در جامعه است. از اين‌رو، نقی شيفته آن رهبر عالي‌مقام و روحانی مبارز شده، پیوسته گوش به فرامين گهربار ايشان بود.
نقی جهت پيشبرد اهداف انقلاب، همگام با ديگر مردم، به جمع مبارزان پيوست و همواره عقايد امام را سرلوحه كار و هدف زندگي‌اش قرار مي‌داد.
او با هيئت‌هايي از روستا به شهر، جهت شركت در تظاهرات قدم برمي‌داشت و با مرجع تقليد قراردادن امام خميني، به توصيه‌هاي ايشان عمل مي‌كرد.
با پيروزي انقلاب و شروع جنگ، نقي نيز دفاع از وطن را وظيفه خود دانست. او در طول حضور خود در جبهه، به‌عنوان رزمنده و تحت امر فرماندهان، خدمات و جان‌فشاني‌هاي فراواني از خود ارائه نمود.
او در سال 1361 به عضویت سپاه در آمد.
هم‌دردي با خانواده‌هاي شهدا و دل‌جويي از آن‌ها، از جمله كارهايي بود كه اين رزمنده عزيز، به انجام آن اهتمام داشت. به‌خصوص نسبت به خانواده عموي شهيدش كه با اظهار مودّت، آن‌ها را به صبر فرا مي‌خواند.
سرانجام، نقی در 24/6/61 در منطقه «بوكان» به جمع ياران شهيدش پيوست و با بدرقه اهالي شهر، در گلزار شهداي زادگاهش آرميد.