*وصیت نامه شهید علی اصغر کریمی*
بسم الله الرحمن الرحیم
با درود بر امام خمینی وسلام به شهیدان وروحانیت خط امام به امید پیروزی رزمنگان غیور اسلام
حضور محترم پدر ومادر عزیزم سلام علیکم!
پس از عرض سلام سلامتی شما را از درگاه خداوند بزرگ آرزو می کنم هرگاه خبری از اینجانب بخواهید فعلا که این نامه را می نویسم خیلی خوب هستم ولی این نامه را زمانی برایتان می خوانند که من در زندگی مادی نیستم وبه شهادت رسیدم اگر خداوند منت بگذارد بر من ومرا قبول کند .پدرومادر عزیزم این نامه مخصوص شما اعضای خانواده است که مقداری از مسائل را به شما خانواده تذکر می دهم امیدوارم آنچه که اینجا می نویسم مورد لطف قرار دهید و قبول کنید.
1.پدر عزیزم ومادر مهربانم! هردوی شما می دانید بعد از انقلاب تا آنجایی که توان داشتم سعی کردم به انقلاب اسلامی ورهبری انقلاب اسلامی خدمت کنم و در این راه بیشتر از همه زن و بچه من گرفتاری کشیدند دلم می خواهد بعد از من طوری به همسرم صغری احترام بگذارید که آن همه درد و رنج را که کشیدند فراموش کند تا هر زمانی که خود صغری می خواهد می تواند هردو بچه را نگه دارد مگر اینکه بگوید من نمی خواهم وآن موقع شما دو فرزند مرا قبول کنید و از آن ها به نحو احسن مواظبت کنید.
پدرجان! سمیه وکمیل را از سن پنج سالگی بفرست به مدرسه آرزوی من این است هردوی آن ها باسواد شوند.کمیل اگر انشالله زنده مانده است تا کلاس نه یا ده بخواند وبعد از آن به مدرسه روحانی یعنی حوزه علمیه بفرست که درس بخواند واز حقوقی که بعد از من می دهند هرچقدر که صغری نیاز دارد به او بدهید اگر همه را هم نیاز داشت بدهید واگرلازم نداشت. من بخاطر ماموریت زیاد 4سال بعد از انقلاب ماه رمضان نتوانستم روزه بگیرم 4ماه روزه ویکسال نماز برایم بدهید ومابقی را هم برای کمک تحصیلی سمیه وکمیل نگه دارید تا آن ها به نحو احسن بتوانند درس بخوانند.
تذکر دوم من این است که با مردم محل به هیچ وجه ناراحتی نکنید همه مردم را دوست بدارید اصلا غیبت مردم را نکنید وپشت سر کسی حرفی نزنید. پدرجان! همانطوری که می دانید تا زمانی که زنده بودم وچه زمانی که به شهادت برسم اصلا راضی نیستم با مردم دعوا کنید همه مردم رادوست بدارید اگر کسی بدی کرد شما تحمل کنید پدرجان دنیا بسیار بی ارزش است .
تذکر سوم من به تو پدرم و مادرم این است آنچه را که درباره صغری می گویم این است که آن زن بی گناه بوده واصلا گناهی نداشته و ندارد و اگر می خواهید روحم شاد باشد. از شما خواهش می کنم صغری و دو فرزندش را مثل من بدانید صغری بعد از من تا زمانی که شوهر نکرده او را جای من بدانید و اگر هم شوهر کرد که باید بکند چون زن جوان است نباید تا آخر عمر همین طور بماند سمیه وکمیل هردو را از او می گیرید که راضی نیستم یک ساعت بچه های من دست کسی باشند که به آن ها رحم نکند یا اذیتشان بکنند اگر صغری می خواهد شوهر بکند هیچ اشکالی هم ندارد.
واما شما برادرانم محمد، علی ورمضان وخانعلی واکبر! تقاضای من از شما این است که با مردم دعوا نکنید پشت سر کسی حرف نزنید مودب باشید به همه سلام کنید همه مردم محل را مثل برادر خود بدانید در مسجد و تکیه شرکت کنید. همیشه سعی کنید بین دو دعوا را صلح بدهید. نکند خدای ناکرده خودتون عامل دعوا شوید. تا آنجایی که می توانید به انقلاب خدمت کنید روحانیت را روحانی محل خودتون را شیخ شعبان وشیخ علی را احترام بگذارید و به آن ها ارج نهید. برادرانم! دلم می خواهد بعد از شهادت من اصلا توی محل دعوا نکنید با همه مثل برادر باشید وبه همدیگر احترام کنید.
برادر عزیزم خانعلی! حرفهایی که آن شب در اهواز به تو گفتم فراموش نکن امید من این است بعد از من توکاری که من می کردم بکنید اگر از سربازی زنده برگشتید حتما برو در سپاه استخدام شو یادت باشد در سپاه پولی در کار نیست مقام نیست مقام دنیوی البته.
از تو یکی می خواهم بعد از من به مدرسه رفتن سمیه وکمیل کمک کنید که آن ها باسواد شوند دلم می خواهد که تو در آن محل که هستید همیشه به دنبال اصلاح بین مردم باشید جوان ها را تشویق به یاد گرفتن مسائل اسلامی بکن و خودت سعی بکن برو سپاه الحمدلله ساخته شده هستی ولی در محیط سپاه آدم بیشتر ساخته می شود از جنگ یادتان نرود که جنگ اولین مسئله روز است.
واما تو خواهر عزیزم کبری وزینب! از شما می خواهم اصلا با کسی دعوا نکنید. خواهرم! می دانید که من به مسئله حجاب اهمیت زیادی می دادم و حجاب یادتان نرود روز شهادت به هیچ وجه راضی نیستم سیاه پوش شوید.
وصیت من به شما پدر مادر برادران وخواهرانم کبری وزینب مادرم وشما دوخواهر، روسری سفید بر سر بگذارید و شما برادران و پدر من در تشیع جنازه من با پیراهن سفید بیایید از شما می خواهم که گریه نکنید واگر خواستیدکه گریه کنید صدای شما را کسی نشنود نکند خدای نخواسته جلوی مردم شما داد بزنید اصلا راضی نیستم. شهید زنده است من زنده ام نه مرده. مرده کسی است که به مرگ طبیعی بمیرد نه کسی که در میدان جنگ می میرد.
پدر ومادر وبرادرانم! دلم می خواهد سالی یکبار هم که شده در تابستان سر قبر من دعای کمیل برقرار کنید برادرم خانعلی کتاب های مرا هرجا که می دانید نیاز است به طور امانت بدهید به کتابخانه یا هرجا که می دانید وخودت استفاده کن ولی زمانی که کمیل و سمیه بزرگ شدند به آن ها کتاب ها را تحویل بدهید هر کدام که باسواد شدند بیشتر کتاب ها را به او بدهید و کتاب تا آن زمان (....).
برادر خانعلی کتابهابم را حساب نکردم حساب کنید وسهم امام را بدهید واموال که دارم همانی که دارم حساب کنید حق اسلامی را ادا کنید. در ضمن وصی من پدرم می باشد وناظرم هم مادرم از همه مردم محل از طرف من در جمع آن ها طلب بخشش کنید. ضمنا از شیخ صفر فدایی هم برادرم خانعلی خودت می روی از او عذر خواهی می کنی از طرف من .
برادر ها محمود، علی، رمضان، خانعلی، اکبر! به پدر ومادر احترام بگذارید اصلا به آنها بی احترامی نکنید خانعلی تو از طرف من دست پدر ومادرم را حتما ببوس. شما برادران با همدیگر اختلاف نکنید وبه همدیگر احترام بکنید که دنیا خیلی بی وفاست همدیگر را عزیز بدارید.
از شما پنج برادرم و خواهر م می خواهم که در مدرسه رفتن سمیه وکمیل آن ها را کمک کنید کمک مالی نیاز نیست بکنید فقط کاری کنید که درس بخوانند خداوند همه شما را از مومنین قرار بدهد. انشالله...
در پایان مادرم، پدرم، برادرم، خواهرم! باز هم در مورد صغری سفارش می کنم که به او احترام بگذارید اصلا راضی نیستم که سرزنش کنید او را. از صغری حلالیت می طلبم امیدوارم که مرا ببخشد. صغری جان! سمیه وکمیل را خوب نگه دار دیگر عرضی ندارم.
علی اصغر کریمی