شهيد «محمدعلي كارگر اومالي»

نام پدر: بخش‌علي

سال 1342، چشم روستاي «اومال» به وجود كودكي روشن شد كه «بخش‌علی و صبح‌نسا» از سر عشق بسیاری كه به ختم‌المرسلين و اميرالمومنين داشتند، او را «محمدعلي» ناميدند؛ نامي‌كه رسالت پيغمبر و حقانيت علي(ع) را، بر شانه‌هاي فرزندشان نهاد؛ و او چه زيبا عهده‌دار اين رسالت بود.

اگرچه در آن سال‌ها فقر مادي و فقدان مدرسه در روستاي اومال بيداد مي‌کرد، امّا محمدعلي كسي نبود كه حس كنجكاوي و علم‌آموزي‌اش فروكش كند. لذا جهت طی دوره ابتدائی، به دبستانی در نکا رفت.

دوم راهنمائي بود كه انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني به عنوان بزرگ‌ترين رويداد قرن به وقوع پيوست.

بعد از پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي، او  بر خود واجب دانست كه به رهبر خود لبيك بگويد و از وطنش دفاع كند. ازاین‌رو، در سال 1362 به عضويت سپاه در آمد و با پوشيدن لباس پاسداري، به هدف دفاع از مملكتش، سلاح را برداشت و به جنگ با مزدوران استكبار جهاني رفت.

او در مدت حضور در جبهه‌هاي حق عليه باطل، با ارائه رشادت‌هاي بي‌دريغش، به فيض جانبازي نائل آمد.

اين دلاور مازندراني، علاوه بر کسوت تك‌تيرانداز، مدتي نيز به سمت فرماندهي دسته، مشغول خدمت بود.

در عمليات‌هاي فتح‌المبين، تك مجنون، و كربلاي 4 و 5  نیز، حضور موثری داشت.

«محرم دلاور»، بانوي عفيفه‌اي بود كه محمدعلي زندگي مشتركش را با او آغاز نمود؛ و «عبدالرحمان و فاطمه»، ثمره اين پيوند پاك هستند.

همسرش از آن روزها می‌گوید: «از من می‌خواست که فرزندانش را پایبند اسلام و انقلاب تربیت کنم تا ادامه‌دهنده راه شهدا باشند.»

«قاسم‌علي» با ذكر خاطره‌اي، از برادرش اين‌گونه ياد مي‌كند: «روزي او به اتفاق «جعفر احمدي»[1] به گلزار شهداي اومال رفته بود. آن دو بعد از فاتحه، به مزار شهيد «صفرعلي اومالي» رسيدند. در ابتدا، برادرم اشاره به قبر شهيد صفرعلي، اولين شهيد اومال كرد و گفت: محمدعلي بر وزن صفرعلي؛ يعني من دومين شهيد اومال خواهم بود. اما شهيد احمدي گفت:‌ نه! اين خوب جور در نمي‌آيد. جعفر بر وزن صفر درست است.»

و چه عالی، که اين دو عزيز به درك اين موضوع پي بردند؛ چرا كه گذشت زمان ثابت كرد كه هر دو نفر آن‌ها درست فكر مي‌كردند.

سرانجام، محمدعلی در 6/4/67 در جزيره مجنون، به جمع ياران شهيدش پيوست؛ اما پيكر مطهرش، بعد از ده سال برگشت و در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد. 

*وصیت نامه شهید محمدعلی کارگر*

بسم الله الرحمن الرحيم

أَشهَدُ أن لااله الاالله وَ أشهَدُ أن محمد عَبدُهُ و رسوله اَلَّذينَ اَصابَتْهُم مُصيبَةً قالوا اِنّالله و اِنّااليه راجِعون.

درود بر محمد و آل او و درود و سلام به رهبر كبير انقلاب و سلام بر ملت شهيدپرور و سلام به پدر و مادر گران­بها و خانواده عزيزم و سلام به خواهر و برادر و دوستان خوبم. سلام به كساني كه مرا  از راه شيطاني به سوي الله خواندند. بار خدايا! مطمئنم كه شب هجران به پايان خواهد رسيد و روزي خواهد رسيد كه وعده آن را داده­اي، پس اي درياي بي­پايان مرا درياب.

بار خدايا! تويي در حال مهرباني، خشمناك و در عين غضب همچنان رئوف و مهربان، پس بر اين بنده عاجز و ضعيف كه جز تو كسي به فريادش نخواهد رسيد، رحم كن.

سفارش بنده حقير اين است كه قرآن، اين كتاب هدايت بشر و روشنگر زندگي را بخوانيد. زبان خود را پيوسته پاك نگه داريد. زيرا نمونه انديشه و روحيه شخص زبان اوست.

كونوا دعاهُ النّاس بِغَير اَلسِنَتِكُم لِيَروا مِنكُم الجتهاد والصدق والوَرع

مردم را نه به زبان، بلكه با كوشش و راستي و پارسايي و نيكويي به حق دعوت كنيد. اگر سخت دل و تندخو باشيد، مردم از شما پراكنده مي­شوند.

پدر عزيز و مادر گران­بها و همسر مهربانم و برادران و خواهران عزيزم! اكنون با رضايت از شما براي چندمين بار به جبهه مي­روم تا بتوانم دِين خود را به اسلام و كشور عزيز ادا كنم. اميدوارم مرا به بزرگي خود ببخشيد. إن­شاءالله.

و امَا تو همسر مهربانم! چگونه و با چه زباني از تو رضايت بگيرم. اطمينان دارم علي­رغم علاقه­اي كه به هم داريم، در شهادتم صبر خواهيد كرد و مرا خواهيد بخشيد. همسر مهربانم! فرزندانم را به نحو احسن كه شايسته و رضاي خدا در آن باشد تربيت كن كه هم براي اسلام و هم براي جامعه مفيد باشند. إن­شاءالله

فرزندان عزيزم! اميدوارم فردي مبارز و پيكارجو و ادامه­دهنده راه پدر بوده باشيد. فرزندان عزيزم! مثل شما خيلي زيادند كه غم بي­پدري مي­كشند. خدا را قسم مي­دهم به دل­هاي نازك اين عزيزان، اسلام و مسلمين را در پهنه گيتي پيروز و موفق گرداند. إن­شاءالله.

برادر جان! اگر من شهيد شدم، مرا در مزار عمومي اومال دفن كنيد. دوست ندارم كه قبرم را تحجير كنيد. بگذاريد قبرم همانند قبر فاطمه­زهرا (س) پنهان و نامعلوم باشد و روي آن گلهاي وحشي برويد. خداحافظ . خير سعادت و پيروزي شما را خواهانم.

موفق باشيد

محمدعلي كارگر اومالي