*زندگی نامه شهيد سهراب كُرد سوادكوهي*

نام پدر: حسين

روستاي «ممشي» سوادكوه در هشتمين طلوع شهريور 1343، چشم به راه آمدن نوزادي با نام «سهراب» بود؛ ششمين ثمره زندگي «حسين و زينب» كه وجودش شادي مضاعفي به دل اهل خانه بخشيد.

پدر، كارمند شركت ذوب­آهن بود و مادر، خانه­دار.

تحصيلات سهراب به مقطع دوّم راهنمايي ختم مي­شود. سپس از سر ارادت به اهل بیت(ع)، به دروس حوزوي روي آورد؛ امّا به شوق عزيمت به مناطق نبرد، سنگر تحصيل را رها كرد.

گشاده­روئي و متانت در رفتار و گفتار، از ويژگي­هاي بارز شخصيتي سهراب بوده است. علاوه بر آن، او در ادب و تواضع نسبت به والدین نیز، زبانزد بود و مطیع اوامرشان.

در بيات تقيّدات ديني این فرزند نیک‌سیرت، همين بس كه در انجام فرائض واجب و مستحب، اهتمامي خاص داشت. با قرآن، این منبع حکمت و معرفت نیز، مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، هماره سعی در کسب کمال معنوی و انسانی داشت.

بعد از انقلاب، او به جرگه­ بسيجيان سوادكوه پيوست و مدّتي در پادگان «دوآب» مشغول نگهباني شد.

او با به تن كردن جامه پاسداري، به فعاليت­هايش در اين راستا تحقّق بيشتري بخشيد.

در سال 1362، جهت سركوب تحركات عناصر ضدّ انقلاب، به طرح جنگل، ملحق گشت و در کسوت يك نيروي عملياتي، مشغول به خدمت شد.

او همچنين، به مدت سه ماه در سپاه مريوان به ادای تکلیف پرداخت.

و سرانجام، سهراب در 21/10/1362، طي سانحه­ تصادف در منطقه مهران، دعوت حق را لبيك گفت و با بدرقه اهالي قدردان ممشي، در گلزار شهداي اين روستا به خاك آرميد. 

*توصیه نامه شهید سهراب کرد سوادکوهی*

به شما عزیزان توصیه می کنم که مطیع امر رهبر باشید و از روحانیون متعهد پیروی کنید. در دفاع از میهن از هیچ چیز دریغ نکنید. نماز اول وقت را فراموش نکنید ودر انجام فرائض دینی کوشا باشید. از خواهرانم می خواهم که در حفظ حجاب خود نهایت کوشش را داشته باشند که حجاب آنان کوبنده تر از خون شهیدان است.