*زندگی نامه شهید گلعلي كريمي*
نام پدر: صفر
فروردين سال 1337 «صفر و مدینه» در روستای «شهیدآباد» بهشهر، چشم به راه رسیدن بهار زندگي‌شان
«گلعلي» بودند. گل‌علی شش برادر و خواهر داشت و خود سومین آنها بود.
پیشه پدر، كشاورزی بود.
روزهاي كودكي گل‌علی در كنار همسنّ و سالانش با شيطنتهاي كودكانه گذشت.
تحصیلاتش به دوره مقدماتی نهضت ختم می‌شود.
با آنكه اشتياق چيدن خوشههاي علم و معرفت در وجودش موج ميزد، درس و مدرسه را رها كرد تا كمك‌حال پدر در كار كشاورزي باشد.
در بیان خصوصیات اخلاقی گل‌علی، باید گفت که نسبت به والدین مودب و متواضع بود و در همه امور، مطیع اوامرشان. با دیگران نیز با ملاطفت و گشاده‌روئی رفتار می‌کرد.
او که از کودکی با آداب نماز آشنا شده بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا.
قبل از پيروزي انقلاب، او به خدمت سربازي اعزام شد. همان روزها كه رهبر كبير انقلاب دستور داد سربازها در پادگانها نمانند، او كه عاشق ولايت فقيه بود، از پادگان خود فرار كرد و به صف تظاهرات‌کنندگان پيوست.
در سال 1357 با «فاطمه مسكيني بالادهي» ازدواج كرد، که حاصل اين وصلت، «محمد، حسین و صغري» هستند.
همسرش ميگويد: «به پسران‌‌مان توصيه ميكرد كه راه امام‌حسين(ع) را ادامه دهند، و دخترمان هم صبر و استقامت حضرت زينب را سرلوحه زندگي خود قرار دهد. سفارشش به ما این بود که ولايت فقيه را تنها نگذاريم؛ چرا كه هر چه داريم، از اين انقلاب است.»
با شروع جنگ تحميلي، شوق حضور در جبهه ها باعث شد تا او اشتغال را رها كرده، روانه جنگ شود.
در 60/11/1 به عضویت سپاه در آمد و در واحد اطلاعات ـ عملیات بهشهر به ادای تکلیف پرداخت.
در اسفند 1360 نیز، رهسپار محور دزلی شد. علاوه بر آن، مدتی هم با پیوستن به گروه حفاظت، در زندان سپاه نکا مشغول به خدمت بود.
ناگفته نماند که او یک بار در جبهه غرب، دچار عارضه شیمیائی شد.
و سرانجام، گل‌علی در 63/7/6 در عمليات پاكسازي مريوان، در محور سروآباد به فیض عظیم شهادت نائل آمد. پيكر پاكش نیز سه روز بعد، با تشییع اهالی قهرمان‌پرور بهشهر در «مسجدالنبی(ص) شهیدآباد» (بهشهر) به خاك سپرده شد.