*وصیت نامه شهید محمد قربانی*
بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تحسین الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون
اعوذ به من سر نفسی ان النفس الاماره بالسوء الامارحم ربی
پناه می بریم به تو، ای پناه دهندگان موجودات سماوی و اراضی از شر نقس اماره و خواهش های نفسانی، و نفس گردنکشان. که ای خدای عزوجل اگر تو نبودی ما از همان بدو تولد هیچ بودیم، و قدرت و نیرویی نداشتیم، تا بتوانیم بر خواهشهای درونی و نفسانی فارغ آئیم.
آری اگر قدرت و نیروی خداوند متعال نبود، و لطف و رحمتش را به سوی ما بندگان گنهکار نازل نمی کرد، ما هم مثل بقیه انسانهای موزی بی ثمر به اسفل السافلین بازگشت می کردیم. شکر الله در عجب زمانه ای واقع شده ایم که، زمان امتحان هست و ایثار و از جان گذشتگی.
پیام راهبان شهادت که در منظر عیان آوردگاه موت و حیات مدنی از آن است که، زندگیش می نمایم.
و حیاتی به گستردگی آسمانها و زمین که از صفای دل و صمیم خاطر برخاسته است. و لاجرم بر دلهای شیفته نقش می زند. پیام شهید از سر صدق است، و تسلیم تو عطر کدام اولیاء خدا دارد که، شهید لبیک گوی دعوت است و می رود، تا نظر کند به وجه الله...
اماما قائدا:
سلام و درود بی پایان خدا بر شما باد، ای آیت خدا بر روی زمین ای اسوه زمان، ای یاور مهدی موعود، ای فریاد حلقومهای فرو بسته، ای فریاد مظلومان، بردگان و مستضعفان تاریخ! ای راهبر و سازنده انقلاب ایران و کربلای مستضعفین! ای کسیکه رزمندگان به عشقت در صحرای جنوب می رزمند! ای کسیکه عاشقانت
در کوههای سر به فلک کشیده کردستان مظلومانه و غریبانه شهید می شوند! و ای کسی که صدایت آرام بخش دلهای خسته است! ای کسی که دلت همیشه در کنار یارانت است! امام عزیزم! نمی دانم که چگونه با شما سخن بگویم. حالتی دارم که وقتی به شما فکر می کنم، و تصویر شما به ذهنم نقش می بند زبانم بند می آید. از اینکه خداوند چگونه بنده ای خلق کرده است، و ما چقدر ضعیفیم که او را درک نمی کنیم.
آقا جان! حق زیادی بر گردن من دارید، ولی چه کنم که نتوانسته ام، آنطور که شایسته یک مسلمان است در راه انقلاب زحمت بکشم. و سرباز خوبی برای شما باشم، شما را به جدتان قسم می دهم که، در همین دنیای فانی از گناهم درگذرید، و در دعای خویش مرا از یاد نبرید. و در نمازهای شب عاشقانه گمنام خویش یادی کنید وطلب مغفرت برایشان نمائید.
ای شهدای انقلاب خونین اسلام! و ای مجروحین انقلاب! شما حق بسیار بزرگ بر گردن من دارید. ای کسانی که با خون خود و با اعضا و جوارح خود آیتی بودید، تا روشنگر راه الله باشید. مرا ببخشید مرا که نتوانستم به قدر این مسئولیت سنگین که بر دوشم گذاشته اید، برای پاسداری انقلاب اسلامی کوشا باشم و شما را به خون مطهرتان سوگند می دهم، که در پیشگاه عدل الهی از گناهانم در گذرید.
همسرم و خواهرانم!
می دانید که چقدر شما را دوست دارم. یادتان نرود که، آرزو دارم زینب و فاطمه (س) الگوهای شما باشند. کسانی که مردان در رکاب آنان مردانگی را آموختند، و به خودسازی و مطالعه در مسائل اسلامی توجه کنید. و با توجه به رهبری و پیروی از خط امام بینش خود را رشد دهید، تا در آینده در ورطه هولناک ارتداد و انحراف نلغزید. پس هر چه بیشر بکوشید که، اگر در راه خدا باشید، و مطمئناً نورهای هدایت بر قلبهای شما خواهد تابید.
همسرم!
تنها خواهشی که از تو دارم این است که تنها فرزندم و میوه دلم را خوب تربیتش کنی و بزرگ نمایی و آنچه که جامعه اسلامی خواستار یک زن به تمام معنا اسلامی می باشد، تحویل اجتماع انقلاب اسلامی نمائی.
چند کلام با برادران حزب الهی:
برادران من! ای کسانی که در کنارتان همیشه زنده و سر حال بودم و حتی هیچگاه دوری خانواده ام را حس نکرده ام! و بسیار چیزها به من آموختید، و در طول مدتی که با هم بودیم، محبت فراوان به من نمودید. عزیزانم، مرا ببخشید که نتوانستم، برادر شایسته ای باشم. و اگر برادری از من دلگیری و ستمی دیده حلالیت مطلبم.
برادران! خدا را فراموش نکنید، و هیچگاه امام را از یاد نبرید، و تنها نگذارید شما چشم و چراغ دل این امتید می دانید که، همه به شما می نگرند، و از شما توقع بسیار زیادی دارند و از تفرقه میان یکدیگر بپرهیزید. و در رشد اخلاق اسلامی در جمع کوشا باشید. برنامه های مذهبی را در هیچ صورت تعطیل نکنید، همیشه با یاد خدا عجز و ترس را از خود دور کنید. و در تحمل سوگ برادران شهید صبور باشید.و توکل به خدا را از یاد مبرید. رابطه خود را با برادران سپاهی قطع نکنید. و در تقویت فرماندهی بسیار کوشا باشید. با مسائل ارتش و ملت محروم و مستضعف کردستان بسیار عمیق برخورد کنید. و سعی کنید که، در عملیات نفس بر شما غلبه نکند. و با اسرا بسیار رئوف و مهربان برخورد نمائید و از غرور و ریا بپرهیزید. همچون حضرت عباس (ع) و حضرت حمزه سیدالشهدا به دشمن یورش برید و آنان را نابود سازید. برادرانی که در نهادها و امور اجرائی دیگر کار می کنند، از یاد نبرید که تمام پستها و سمتها را که
به دست آورده اید، از خون شهدا است و حق زیادی بر گردن شماها دارند. مواظب باشید که حب مقام و ریاست بر شما غلبه نکند، و به دام دشمن غدار شیطان نلغزید و مخلصانه برای مردم کار کنید و تا توان دارید در راه دستاوردهای انقلاب خونین مان کوشا باشید.
در پایان از پدر و مادرم معذرت می خواهم که نتوانستم آن خوبیهایی که در حق من کرده اند، را جبران نمایم. و حلالیت می طلبم و صبور و شکور باشید، در همه حال و در همه جا اللهم اجعلنی من جندک فان جندک هم الغالبون.
نمازم را امام جمعه محبوب و محترم بهشهر حاج سید صابر جباری بخواند. و مرا در مسجد خانسر در کنار برادران شهید دفن نمائید.
والسلام الحقیر محمد قربانی
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.