برادر شهید ـ کربلایی عباس ـ با بیان مطالبی از زندگی او می گوید: «به پدر و مادر ارادت خاصی داشت. و سختیهایی که در مزارع متحمل می شدند، درک می کرد. و به یاری آنان می شتافت. حجب و حیا را رعایت می کرد. و فردی کاملاً دقیق و وقت شناس بود. انس و علاقۀ زیادی به قرآن و دعا و اذکار داشت و اکثراً با وضو بود و وقتهایی که کاری نداشت، قرآن را تلاوت می کرد. ارادت و محبت زیادی به خاندان عصمت و طهارت داشت و در مراسم های عزاداری محرم از اول ماه تا پایانش، در مسجد به عزاداری مشغول بود. او کسب علم را تا پایه دوم راهنمایی گذراند. و در حین تحصیل، به ما در کشاورزی کمک می کرد. و با فروش انجیر برای خود کسب درآمد می کرد. به کتاب های مذهبی علاقه زیادی داشت. و در اوقات فراغت به پایگاه و مسجد می رفت، در کارها نیز به دیگران کمک و یاری می رساند.»