پدر شهید: یک بار شهید درست زمانی به مرخصی آمد که موقع کشت برنج بود.

به او گفتم: به تنهایی می توانم برنج را بکارم. اگر به جبهه نمی روی با کمک هم این کار را انجام دهیم، در غیر این صورت قید آن را بزنیم. ایشان هم قبول کرد که کمک بکند. بعد از شروع کار و در نیمه های آن، یک روز آمد و گفت: می خواهم به جبهه بروم. قولش را به او یادآوری کردم و گفتم: من دست تنها هستم، طبق قولی که دادی باید بمانی و هروقت کار تمام شد بلافاصله می توانی بروی. ایشان هم صبر کرد و درست فردای روزی که برنج را برداشت کردیم، به جبهه رفت. به این ترتیب هم به قولش عمل کرد و هم به جبهه رفت.

فرشته قدیری ـ خواهر شهید: شهید بسیار با نشاط و با روحیه بود. کمتر بداخلاق می شد.در کارها به دیگران کمک می کرد و بسیار مهربان بود.

ایشان در بین خانواده و فامیل جاذبه خاصی داشت. هم به دلیل اینکه با سن کم خود تصمیم به دفاع از میهن و انقلاب اسلامی گرفته بود و به جبهه رفته بود و هم به لحاظ اینکه پسر خوب و عاطفی بود.