پدر شهید: زمانی که شهید قصد رفتن به جبهه را داشت، رفت مقابل شاگردانش و از آنها طلب بخشش کرد. به طوری که یکی از بچه ها که قبلا با ترکه تنبیه اش کرده بود، خواست تا ایشان را زده و قصاص کند. خیلی اصرار کرد ولی آن شاگرد گفت: من شما را بخشیدم. و اینگونه خیالش راحت شد. ایشان می گفت: چون دارم می روم، معلوم نیست که برگردم.

خواهر شهید: یک بار که شهید می خواست به جبهه برود، گفتم: صبر کن همسرم بیاید، چون همسرم مدتی نبود. گفت: نه نمی توانم. گفتم: پس حالا که داری می روی، پیغام مرا به ایشان برسان. ایشان گفت: مگر من می روم پیغام تو را برسانم. به ایشان می گویم خیالت از بابت خانم و بچه هایت راحت باشد، آنجا هیچ دلواپسی ندارند. شهید با شوق و علاقه رفت، اصلا آرام و قرار نداشت.

علی اکبر قلی پور ـ هم رزم شهید: از ویژگی های بارز شهید برخورد خوبش با دوستان بود. ایشان حتی با آنهایی که زیاد در مسائل انقلاب نبودند یا جوانانی که اهل نماز نبودند، طوری برخورد می کرد که همه را به طرف خود جذب می کرد.