فرزند شهید ـ سکینه ـ می گوید : پدرم بسیار مهربان و رئوف نسبت به بچه ها بود وقتی می دید بچه ای در حال گریه کردن است او را ناز و نوازش می کرد و برای او خوراکی می خرید و همیشه می گفت محبت چیزی است که در دنیا هیچ وقت تمام نمی شود و هر چه آن را بیشتر به کار ببری به خودت بر می گردد.

همسر شهید : یادم می آید چند باری که او را اعزام می کردند بر می گشت می گفت به او گفتند راننده دارند با ناراحتی بر می گشت . مواقعی هم که می خواست به جبهه اعزام شود اصولاً شب ها می رفت چرا که بچه ها ناراحت نباشند و گریه نکنند و او در موقع خواب به آن ها بوسه می زد و می رفت وقتی هم که می آمد با آن ها بازی می کرد و برای آن ها جوک تعریف می کرد و می گفت اگر این بار رفتم برای شما چه سوغاتی بیاورم . وقتی هم می خواست با بچه ها خداحافظی کند می گفت سخت است دل کندن اما جبهه رفتن واجب است .

خواهر شهید : بسیار مهربان، متواضع ، با صداقت در رفتار و کردار و اهل کمک کردن به دیگران درحد توان.