*وصیت نامه شهید رمضان علینژاد*

بسم الله الرحمن الرحیم

اینجانب رمضان علینژاد، بچه نکا، روستای صفر میان، تاریخ توالد 1345، شماره شناسنامه 15 تاریخ اعزام به خدمت 18/2/64،  محل اعزام هولا از توابع ساری، محل آموزش شوش تاریخ مأموریت به جبهه 8/5/64. سلام و درود بر پیشگاه حضرت مهدی یگانه پرچمدار اسلام و با سلام و درود بر حسین بن علی (ع) و یاران پاکش حسین سالار شهیدان که ما را درس شهادت و مردانگی آموخت، حتی فرزند شش ماهه را به میدان جنگ در راه خدا برد. حسین که به هر جا نظر افکنیم بوی او و همه عزادار او.

خدایا! ما را از یاران و فداکاران راه او قرار ده تا کوله باری که در پشت ماست به مقصدش برسانیم، آمین. خدایا! با نام و اسم تو می خواهم شروع به چند کلمه وصیت نامه که این دوران آخر من شاید باشم کنم.

خدایا! پناه به تو در دنیا و آخرت می برم، جزء تو کسی را ندارم، مرا ببخش و بیامرز. خدایا! می دانم گناه کردم، شاهد همه اعمال خود هستم، شاهد کار بد و خوب خود هستم، باز هم رو به تو آوردم از تو یاری می جویم. محبوب دلها! ای روشن کننده دل ها به سوی حق حقیقت. خدایا! آنقدر ترا صدا می زنم تا مرا ببخشی و مرا از بندگان مخلص خود قرار دهی. خدایا! به هر کجا می گردم، جزء تو و نعمت های تو نمی بینم، چگونه و چه کسی می تواند جبران این همه نعمت های ترا کند، در صورتیکه منافقین به جای اینکه شکر این همه نعمت ها بکنند دست به کشتار بیگناهان می زنند، و بهترین فرزندان اسلام را از بین می برند. خدایا! مگر این منافقین همان منافقین نیستند که، فرستاده تو و جانشینان او را به شهادت رساندند. در کربلا آن همه بلاها به سر پسر فاطمه (س) آوردند.

خدایا! تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.