*وصیتنامه شهید رحمان عزیزی*

خدمت خواهر گرامی خودم زهرا سلام عرض می کنم

با درود فراوان به تمام شهدای ایران و با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و با درود فراوان به خانواده شهدا آغاز می نمایم. اول باید از مادرم تشکر کنم که من را به اینجا رساند و برای من خیلی زحمت کشید تا من را بزرگ کرد تا در روز پیری برای او کاری انجام دهم ولی تا حال من کاری برای او انجام نداده ام بلکه برای او ناراحتی و {}او بودم چه کنم که دست خودم نیست و آن هم خدمت سربازی است.

 حال از خواهر گرامی خودم می خواهم که چند کلمه با شما حرف بزنم خواهش می کنم که آنها را انجام دهید حال خدمت سربازی ام و معلوم نیست که دوباره بر خانه برگردم یا نه. خواهرم! اگر این بار من رفتم و برنگشتم برای من ناراحت نباشید من هم مثل دیگر شهیدان. مگر اینها پدر و مادر ندارند. خواهشی که از شما دارم و آرزوی من هم این است که مادرم از من ناراحت نباشد از شما مادرم می خواهم که این دم آخر مرا ببخشید.

 حال به برادرم بگو که رحمان گفت برای من ناراحت نباشید چون با ناراحت بودن که کاری انجام نمی دهید. به تمام خانواده ام از خواهر گرفته تا برادر و برادرزاده ها و خواهرزاده و زن داداشها که برای من ناراحت نباشید.

خواهش دیگری که از تو دارم این است که اگر خدا خواست من رفتم پیش خدا مرا پیش پدرم دفن کنید و آرزوی من را برآورده کنید.

 دیگر چیزی برای گفتن ندارم که به شما بگویم امیدوارم که خواهش ناقابل مرا پذیرا باشی. فقط نگذار مادرم ناراحت باشد.

زهراجان! زمستان آمد حال هم وقت آن است که پدر {}چون آن بود که به ما حمله کرد و تمام شهرها را خراب کرد ما هم باید تا آخرین لحظه مرگ از کشور عزیز خودمان دفاع کنیم.

 دیگر شما را به خدای بزرگ می سپارم خدانگهدار همگی شما باد.

تا جام عجل نکرده ام نوش                        هرگز نکنم شما را فراموش

سلام گرم کوچک مرا به تمام دوستان برسان.

از مادرم خواهش کن که مرا ببخشد من که برای او کاری انجام ندادم به برادرم بگو که مرا پیش پدرم دفن کنند چون من خیلی کوچک بودم که پدرم را از دست دادم به تمام خواهرهایم بگویید که برای من گریه نکنند چرا آنهایی که شهید می شوند مگر آنها خواهر ندارند.

 این نامه را در تاریخ 2/8/66 برای خواهر عزیزم بهتر از جانم نوشتم. برادر کوچک شما برای شما نوشت آن را قبول کن.

خدایا مرا ببخش من خیلی کارها برای شما نکردم.