پدر شهید می گوید: زمانی که می خواست به جبهه برود لباس نو و کفش نو برایش خریده بودیم که وقتی برگشت دیدیم با لباس کهنه آمد گفتیم: لباس ات چی شد؟ گفت: دادم به یکی از بچه ها چون پدرش وسع اش نمی رسید برایش وسیله بخرد اما من می توانم بعداً بخرم.

خواهرش - فاطمه - می گوید : شنیده بودیم که در منطقه ی کردستان ظروف خانگی ارزان تر از مازندران است و به برادرم گفتم: داداش! این بار به جبهه رفتی برای ما ظروف خانگی یادگاری بیاور تا یاد و خاطره ی آن جا در ذهن ما باشد و بگویم یک روز برادر ما کردستان بود. شهید بزرگوار با لبخندی که بر لب داشت فرمود: من این بار احتمالاً خداحافظی آخرم باشد و شاید بر نگردم. عذرخواهی مرا بپذیر و ایشان رفتند و شهید شدند.