مادر شهید:

صبور و خوش رفتار بود. قبل از رسیدن به سن مدرسه نمازش را می خواند. نماز شبش را ترک نمی کرد. هرگاه به اتاقش می رفتم اگر مفاتیح در دست داشت کنار می گذاشت و قرآن را می بست. نمی خواست من متوجه شوم که مشغول چه کاری است. دوست داشت وقتی نماز می خواند و عبادت می کند تنها باشد.

مادر شهید: وقتی از مدرسه به خانه بر می گشت، می گفت: بگذارید به آموزش بروم حالا که به جبهه نمی روم. او را به آموزشی فرستادیم و برگشت. اما باز هم وقتی از مدرسه به خانه می رسید مرا صدا می کرد و کفش هایش را از پا در نمی آورد. می گفت: مامان بیائید بیرون. می گفت: من رفتم بیت المال را خوردم و آموزش دیدم. اگر مرا به جبهه نفرستی جواب حضرت زهرا (س) را خودت باید بدهی.