*زندگی نامه شهيد شعبانعلي (بیژن) سليماني ليرسري*
نام پدر: محمّد
اگرچه نامش «شعبانعلي» بود، امّا «بيژن» صدايش ميزدند. كودكي كه در سال 1341 در خانوادهاي زحمتكش و مؤمن در روستاي «ليرسر» از توابع خرّمآباد تنكابن متولد شد. پدرش «محمّد»، دامدار بود و مادرش «ننه خانم»، بانويي خانهدار.
روزهاي ابتدايي تحصيلي شعبانعلي در دبستان «شيخ بهايي» محل گذشت. سپس با طي دوره راهنمايي، وارد دبيرستان «سنايي» خرّمآباد شد؛ اما در پايه دوّم اين مقطع، به دليل عزيمت به جنگ از تحصيل بازايستاد.
ايّام فراغتش به ترغيب جوانان روستا در انجام رشتههاي فوتبال و كُشتي سپري ميشد.
«منيژه» در اوصاف اخلاقي برادرش چنین بیان می‌دارد: «فردي متواضع و گشادهرو بود و به جهت رفتار محترمانه با پدر و مادر، در خانواده الگو. در معاشرت با ديگران نيز، با ملاطفت و مهرباني رفتار مي‌كرد. در مورد حجاب و نماز اول وقت بسیار سفارش می‌کرد. به حقوق دیگران احترام می‌گذاشت. به عهدش وفا می‌کرد و در برابر مشکلات صبور بود.»
شعبانعلی در 13/11/1361، جهت طي دوره آموزشي بسيج، به پادگان مِنجيل رفت و مدّتي بعد، راهی جبهه جنوب شد.
در 20/2/1362 نيز، با مسئوليت تكتيرانداز، راهي اين منطقه شد.
او در 13 شهريور 1362 به عضويت سپاه تنكابن در آمد و با سِمَت مسئول پرسنلي بنياد اين شهر، مشغول به خدمت شد.
ناگفته نماند كه او دورههاي تخصّصي خود را در ارودگاه وليآباد تنكابن، پادگان حضرت علياكبر(ع) نوشهر و پادگان المهدي چالوس (طرح شهيد كاظمي) طي كرد.
و سرانجام، او در 4/10/1365 با حضور در عمليات كربلاي 4، به عنوان نيروي عملياتي، جامه سرخ شهادت را به تن كرد. جسم مطهرّش نيز در سال 1376 در خاك پاك امالرصاص، تفحص و با وداع همسرش، حبيبه و تنها يادگارش «عبدالله»، تا گلستان شهداي روستا بدرقه شد.