شهید «اسماعیل سلیمی»
نام پدر: مرادعلی
تولدش با عید قربان سال 1340 مصادف شد. به همین جهت «مرادعلی و بیبی زهرا»، او را «اسماعیل» نام نهادند.
اسماعیل در خانوادهای کشاورز و دیندار رشد یافت. ایام طفولیتش، در روستای «خورشیدکلا»ی بهشهر سپری شد.
از همان اَوان خردسالی، پا بهپای پدر به مسجد میرفت و در مناسبتها و عزاداریهای ائمه شرکت میکرد.
در سن هفت سالگی، برای کسب علم، راهی مدرسه زادگاهش شد. پس بعد از طی مقطع راهنمایی در همین روستا، به تحصیل در رشته علوم تجربی در دبیرستان «حنیفنژاد» گلوگاه روی آورد؛ و سپس در همین رشته فارغالتحصیل شد. استعداد بالقوه اسماعیل در طول دوران تحصیل، سبب شد به رتبههای برتر درسی دست یابد.
او علاوه بر تحصیل، در کار کشاورزی و دامپروری، کمکحال پدر و مادرش بود. زمان فراغتش هم، به انجام ورزش فوتبال سپری میشد.
از خصوصیات بارز شخصیتی اسماعیل، میتوان به امانتداری، اخلاق پسندیده، و صبر و استقامت در عمل اشاره کرد.
در بیان تقیّد و تجهّدش، همین بس که در تاریکی شب، بیدار شده، به راز و نیاز با معبود میپرداخت.
اسماعیل با شرکت در راهپیمائی و برنامههای مذهبی، در فعالیتهای انقلابی آن زمان، حضور به عمل رساند و برای یاری انقلاب، از هیچ خدمتی کوتاهی نکرد. او با شناختی که از امام خمینی پیدا کرده بود، مجذوب شخصیت آن رهبر فقید شد. طوری که بهطور مداوم، به سخنان ایشان گوش میداد. او حتی در روز ورود امام به تهران نیز، به آنجا رفت.
همزمان با آغازین روزهای جنگ تحمیلی، اسماعیل با پوشیدن جامه پاسداری، به ندای پیر جماران لبیک گفته، عازم میدان رزم شد.
قصرشیرین، مریوان، شوش و بانه، از جمله مناطق حضور او میباشد.
اسماعیل در سِمَت مسئولیت دسته، معاونت و فرماندهی گروهان، نقشآفرینی کرد.
همسرش «زهرا عظیمی»، عقیده اسماعیل را در باب جنگ، اینگونه روایت میکند: «سرمنشأ قیام و جنگ، ظلم و جورهایی است که از مستکبران و ظالمان ناشی میشود. انسانهای آزادهای وجود دارند که تسلیم آنها نشده، با الهام از کتاب آسمانی و پیغمبران بهپا میخیزند و قیام میکنند.»
او تمام تلاش خود را برای استمداد از رزمندگان و بسیجیان در جبهه انجام میداد. پدرش در اینباره میگوید: «ارزشی که برای جبهه قائل بود، غیرقابل توصیف است. او حاضر به فدا شدن بود. در زمان جنگ، برای جمعآوری مواد غذایی و امکانات دیگر، تلاش زیادی کرد. او حتی مقدار نیمکیلو طلا جمعآوری کرد. مادرش گوشواره و همسرش انگشترش را هدیه کردند.»
سرانجام، اسماعیل در 30 مهر 1362 به قربانگاه رفت و در منطقه مریوان سر بر آستان معبود سپرد. بوستان شهدای خورشیدکلا، این روزها تمام سهم «اسماعیل» که تنها یادگار شهید اسماعیل سلیمی میباشد، است.