«ما هر چیزی که به او می گفتیم او اجازه نه گفتن به خود نمی داد. او اطاعت پذیر و فرمانبر بود و احترام خانواده را حفظ می کرد. در رفتار و شخصیت خود  به اعمالی چون: وقت شناسی، نظم و انضباط، رازداری و امانت خیلی اهمیت می داد. آنقدر خوب و مهربان بود که مردم، هنوز از خوبیهای او نزد هم صحبت می کنند. ارادت و علاقه زیادی به امام داشت. او که حدود 10 ساله بود با  تنفر و بیزاری از شاه حرف می زد و می گفت :«او نباید باشد» ما به او می گفتیم تو نباید تو این سن این حرف را بزنی، در جواب می گفت:« کار او خلاف است. » همیشه به ما سفارش می کرد انقلاب را باید حفظ کنیم. به قرآن نیز اهمیت دهید و به منزل خانواده شهدا بروید. او و برادرم رضاعلی عضو گروه 22 نفره بودند که در این گروه یک نفر سالم ماند. بقیه شهید یا جانبازند. از این رو در انتخاب دوست خیلی سفارش می کرد؛ چرا که این گروه را دوست داشت و از همه نظر مورد اعتماد او بودند. تقید و پایبندی به اعتقادات در وجود او موج می زد و نیز او ارادت ویژه ای به ائمه داشت و در وصف آنان نوحه خوانی می کرد.»