چرا پیکر شهید هادی رحمانی سوزانده شد؟

به گزارش پایگاه خبری شهدای ناجا، در سال 1350 چشمهاي آسمانيش را در ديار سبز روستاي گرجي بهشهر گشود. از همان سال‌های اوليه زندگی درخانواده ای مسلمان و زحمت‌کش عشق به سرور شهيدان و مولا و مقتدايش را آموخت. هادي هفت ساله بود که به دبستان شهيد قربانعلي گرجي رفت و پس از آن وارد مدرسه راهنمايي شهداي گرجي شد، او پس از يک سال تحصيل در دبيرستان شهيد عباس‌زاده بهشهر به فرمان رهبر کبير انقلاب اسلامي لبيک گفت و با وجود کمي سن، دريافت که اين راه، راه سرور شهيدان است و بايد رفت.
عشق پيوستن به سيل خروشان رهپويان حق ، مدرسه و نيمکت‌هايش را تنها گذاشت و نوجوان 16 ساله را مردانه وارد جبهه‌هاي جنوب کرد. پس از بازگشت به آغوش خانواده بي‌قراري در جانش مأوا گزيد، دل او ياراي کنار کشيدن نداشت. اين بسيجي مخلص مدتي به طور تمام وقت در نيروگاه شهيد سليمي نکا مشغول به کار شد ولي گويي شوري او را به کميته انقلاب اسلامي کشاند، سرانجام با توجه به عشق و علاقه‌اي که داشت وارد کميته انقلاب اسلامی بهشهر شده و به طور داوطلبانه برای انجام مأموريت و مقابله با سوداگران مرگ و اشرار و منافقين عازم منطقه زاهدان گرديد. هادي در تاريخ 1370/5/3 در جبهه شرق مصادف با ايام محرم‌الحرام و در سن 20 سالگي در منطقه ميرجاوه به شهادت رسيد.
او که تا آخرين لحظه و آخرين گلوله درمقابل اشرار، ضدانقلاب و قاچاقچيان مقاومت کرده بود، با نابودکردن مدارک و اسناد نظامي، پيش از شهادت خود آتش کينه را در دل آنان شعله‌ورتر ساخت. اين آتش کينه آنقدر شعله‌ور بود که پس از شهادت هادی بدن مطهرش را تيرباران کردند و به آتش کشيدند.