*زندگی نامه شهید برزو درویشی*

نام پدر: ابوعلی

پیشه «ابوعلی» کشاورزی بود و هنر «کلثوم»، خانه‌داری و فرزندپروری؛ زوج سختکوش و متدینی که در سال 1344 چشم به راه تولد فرزندی بودند که نامش را «برزو» نهادند.

کودکانه‌های برزو در کوی و برزن «شاهکلا» از توابع «شیرگاه» سوادکوه خاطره شد. تا این‌که در هفت سالگی به دبستان روستای «رئیس‌کلا» راه یافت. اما با اتمام پایه سوم ابتدایی، به دلیل مشکلات اقتصادی آن زمان، از ادامه تحصیل باز ماند.

او از سال 1357 الی 1359 در روستای «سرچاک»، به حرفه نجاری مشغول شد.

این فرزند نیک‌سیرت که همواره خود را به زیور فضایل اخلاقی می‌آراست، در ادب و تواضع نسبت به والدین، زبانزد بود و در تمامی امور مطیع‌شان. علاوه بر آن، به سبب خوش‌روئی و ملاطفت در رفتار و گفتار با دیگران، از محبوبیتی ویژه نزد آنان بهره داشت.

برزو که روح و جانش از دوران خردسالی با آیه‌های نورانی کلام حق صیقل خورده بود، پیوسته با این مصباح هدایت، مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. او همچنین در ادای فرائض واجب و مستحب نیز، اهتمامی دیگرگونه به خرج می‌داد و از انجام محرمات، اجتناب می‌ورزید. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، همواره در پی کسب کمال معنوی و انسانی بود. از این‌رو، از ملازمین آیت‌الله صالحی مازندرانی در قم به‌شمار می‌رفت.

با آغاز جنگ تحمیلی، برزو در جامه بسیجی، رهسپار مناطق نبرد با دشمن شد. سپس با پیوستن به طرح ویژه جنگل و حضور در درگیری با عناصر ضد انقلاب، در روستای «اتو» زیراب آسیب دید.

هم‌زمان با پوشیدن جامه پاسداری در اسفند 1362، در واحد انتظامات سپاه سوادکوه به ادای تکلیف مشغول شد.

در 14/08/1363 در کسوت فرمانده گردان از لشکر 5 نصر خراسان، به جبهه جنوب عزیمت کرد.

ترغیب و تهییج جوانان به شرکت در مناطق عملیاتی، حضور در جمع خانواده‌های شهدا جهت پاسداشت یاد و نام سربازان خلف وطن، و گسترش فرهنگ ایثار و شهادت، از جمله فعالیت‌های برزو در جبهه فرهنگی به شمار می‌رود.

و در نهایت، برزو در 24 آذر 1363 در جزیره مجنون به مقام شامخ شهادت نائل آمد. جسم مطهرش نیز طی تشییع باشکوهی در سوادکوه، تا بوستان شهدای «امام‌کلا» در شیرگاه بدرقه شد.

«نرگس» از آخرین اعزام برادرش چنین روایت می‌کند: «در آخرین اعزام، روحیه‌ای عالی داشت. با همه اهالی روستا خداحافظی، و به آن‌ها سفارش کرد که پشتیبان امام خمینی و انقلاب باشید. اگر شهید شدم، گریه نکنید؛ چون من در راه خدا و دفاع از وطن فدا می‌شوم.»

* وصیت نامه شهید برزو درویشی*

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به مهدی موعود منجی عالم بشریت و با درود و سلام بر نائب بر حق او حضرت آیت الله امام خمینی پیر جماران، قلب تپنده امت شهیدپرور ایران و با سلام و درود بیکران نثار تمامی شهدای بخون خفته صحرای کربلای حسین و کربلای خمینی که خالصانه جنگیدند و در میدان نبرد به شهادت رسیدند و درخت اسلام را آبیاری نموده اند و با سلام و درود بی پایان بر رزمندگان غیور و شجاع اسلام که در جبهه های نبرد با مزدوران کافر به ستیز مشغولند و از اسلام عزیز دفاع می کنند. و با سلام و درود به شما امت شهیدپرور ایران و با درود و سلام بر پدر و مادر بزرگوارم. امیدوارم که حالتان خوب و خوش بوده باشد و برای طول عمر امام عزیزمان دعا کنید. این چند خطی را که در زیر می نویسم متن وصیت نامه این حقیر برزو درویشی می باشد که بعد از شهادت به دست شما می رسد. من در زندگی نتوانستم آنطور که باید و شاید شکرگزار نعمات خدا باشم. از شما عزیزان تقاضا دارم که برایم طلب آمرزش کنید. اگر از من بدی دیدید و یا شنیدید مرا حلال کنید و به بزرگی خودتان مرا ببخشید.

پدر و مادر عزیزم! اگر نتوانستم وظایف خودم را نسبت به شما انجام دهم از من راضی باشید. چون شما خیلی بر گردن من حق دارید و اگر به خاطر اسلام و انقلاب اسلامی و فرمان امام نبود به هیچ وجه حاضر نبودم بدون رضایت شما حرکاتی از خودم نشان دهم و امیدوارم شما با نثار خون من به انقلاب، خود را در قبال انقلاب بیشتر مسئول بدانید و بیشتر به صحبت های امام ایمان داشته باشید و تا آخرین قطره های خون دست از امام بر ندارید و او را همیشه یاری کنید و به دنیا و اموال کمتر فکر کنید. در ضمن ضد انقلابیون و کسانی که به ولایت فقیه اعتماد ندارند در تشییع جنازه من شرکت نکنند.

 و از شما ملت حزب الله می خواهم اجازه ندهید تا اینها از این بیشتر به انقلاب ضربه بزنند و به مساجد بیشتر اهمیت بدهید و کمک به جبهه ها را فراموش نکنید و اگر من به آرزوی خودم رسیدم یعنی شهید شدم مرا در مزار شهدا در امامزاده حمزه چالی و در کنار شهید داودی دفن نمایید.

در ضمن اگر از من فرزندی بجا ماند اگر دختر است اسمش را بنت الهدی و اگر پسر است اسمش را جندالله بگذارید.

والسلام.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار

****************************************