برادر شهید- محمدعلی- می گوید: زمانی که پدرم خانه اش را می ساخت من و او با هم در کنار کارگرها بودیم و کمک می کردیم. یکی از کارگرها به احمد گفت: این خانه برای تو است؟ احمد گفت: من سربازم، خانه من در منطقه است.

خواهر شهید- طاهره- از خاطرات برادرش در منطقه فاو چنین می گوید: احمد یک شب نگهبان چادر بود. بعد از اتمام نگهبانی یکی دیگر از بچه ها به جای او می آید و او برای استراحت به داخل چادر می رود. طبق عادت همیشگی اش بر روی شکم خوابید و پاهایش را روی کمرش گذاشت. نصف شب یکی از بچه ها بیدار می شود و در آن تاریکی فکر می کند یکی از بچه های عراقی است. ترسید و دیگر بچه ها را صدا زد که در همین حین او بیدار می شود و همه می زنند زیر خنده که این چه طرز خوابیدن است.