*زندگی نامه شهید حسین تقيزاده*
نام پدر: امان‌الله
وقتي سال 1342 به نيمه رسيد، كودكي در روستاي «درزيكلا» از توابع بابل به دنيا آمد که نامش را «حسين» گذاشتند. پدرش «امان‌الله» از راه كشاورزي روزگار ميگذراند. مادرش «خديجه» نیز، بانویی متديّن و زحمتکش بود.
آنها با درآمدي نسبتاً خوب و زندگي آرام، به پرورش كودكانشان همت گماشتند و در سايه باورهاي علوي خود، حسين را به سنّ مدرسه رساندند.
حسین تحصيل علم را از مدارس «خاتمالانبياء» و «سيّد نظامالدين» بندپي شرقي آغاز كرد و پس از پشت سر گذاشتن دوره راهنمايي در مدرسه «نوشيرواني»، به حوزه علميه قم رفت و در آنجا به تحصيل علوم ديني پرداخت.
او که پرورش‌یافته یک تربیت دینی بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، هماره سعی در کسب کمال معنوی و فضایل انسانی داشت.
در بیان خلق‌وخوی وی باید گفت که در ادب و تواضع نسبت به والدین، زبانزد بود و در اطاعت‌پذیری از آنان، پیشتاز. با دیگران نیز، در نهایت گشاده‌رویی و ملاطفت رفتار می‌کرد و نزدشان محبوبیتی خاص داشت.
در بدو انقلاب، او با پخش مقالات در مورد امام، تكثير اعلاميه و شركت در تظاهرات، در به ثمر رساندن اين نهضت اسلامی، همچون دیگر مردم سهيم بود.
با تشکیل بسیج، حسین به عضویت این نهاد در آمد و فعالیت‌هایش را در قالب ترغیب جوانان به حضور در صحنه‌های انقلابی و انجام اقدامات فرهنگی از سر گرفت. مدتی هم در جهاد، به انجام وظیفه مشغول بود.
«خيرالله نجفپور» از دوست و همرزمش این‌گونه ميگويد: «زمانی‌که در ايست بازرسي محل بود، يك روز فردي مست و عربدهكشان، به بسيجيها حمله كرد. حسين با آنكه سلاحي در دست نداشت، در برابر آن شخص ايستاد و جلويش را گرفت. آن دو با همديگر درگير شدند كه حسين پيروز از اين درگيري بود. او دست و پاي طرف را بست و تحويل سپاه داد.»
با شروع جنگ تحمیلی، حسین براي حفظ ناموس و عشق به میهن، جهت مبارزه با دشمنان، راهی مناطق نبرد شد. وی در عمليات نصر 4 در جبهه ماووت شركت كرد.
و سرانجام، حسین در تاريخ 8/4/66 در اثر اصابت تركش به جمع هم‌رزمان شهیدش پیوست. پيكر پاكش نیز با وداع همسرش «مکرم تقی‌زاده»، در آرامگاه شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.