*وصیتنامه شهید محمدابراهیم تقی پور*

ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون

هرگز گمان مبرید آنهائیکه در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه آنها زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند قرآن مجید

ملتی که شهادت دارد اصالت ندارد (امام خمینی)

این وصیتنامه ها انسان را می لرزاند (امام خمینی)

باسلام و درود بر پیامبران و راهنمایان واقعی بشر علی الخصوص ختمی مرتبت حضرت محمد بن عبدالله (ص) و با سلام ودرود بر مهدی موعود فرمانروای کل جبهه ها و با سلام و درود بر امام  امت حسین زمان و یاور مستضعفان و درود بر مهدی موعود فرمانروای کل جبهه ها و با سلام ودرود بر امام امت حسین زمان ویاور مستضعفان خمینی بت شکن و با سلام و درود بر ارواح تابناک شهدا از کربلای حسین خمینی و با سلام و درود به خانواده معظم شهدا و رزمندگان وصیتنامه خود را آغاز می نمایم باشد تا درسی برای دیگر برادر باشد.

اینجانب برای چندمین بار هست به دانشگاهی که درسش ایثار می باشد شرکت کرده ام اما در این دانشگاه رفوزه شده ام چون خداوند گلچین می کند و خوبان را می برد و شهادت نصیب من نشد و برای آخرین بار می روم تا شاید با ریختن قطرات خونم درخت اسلام وانقلاب را آبیاری کنم چون همه شامل آیه انالله و انا الیه راجعون هستیم روزی به سوی خدا بازخواهیم گشت پس چه بهتر راه خونین را انتخاب کنم چرا چون ما خود را پیرو امام حسین(ع) می دانیم باید راهرو امام حسین(ع) باشیم حسین گونه زندگی کنیم و حسین گونه به شهادت برسیم مردن در خانه را ننگ می دانم برادران و خواهرانم امروز رزمندگان ما حسین گونه می جنگند و حسین گونه به شهادت می رسند باشد که ماها ادامه دهندگان راه واقعی شهدا باشیم بار خدایا تو خودت آگاهی که من با رضایت و خشنودی تو به کربلای ایران قدم نهادم بارخدایا خودت آگاهی که شهادت خواست من بوده چون من خودم را قطره ای از دریای بیکران و خیل عظیم شهدا می دانم این خواست قلبی دل من است اما به تو ای پدر و مادر میدانم سختی زیاد کشیده اید و رنج زیاد دیده اید مثل باغبان گل را پرورش داده اید از گل انتظار داشتید اما نتوانستم کمکی بکنم انتظار دارم با شهادتم کمکی به شما بکنم.

پدرو مادرم بر سردرخانه پرچم سیاه نصب نکنید گریه و زاری نکنید چون با گریه انسان دشمن خوشحال می شود بر سردرخانه پرچم سبز نصب نمائید چون من پیرو حسینم و این نمایانگر همین مطلب است مادرم من که عزیزتر از علی اکبر نیستم من که عزیزتر از دیگر شهدا نیستم پس مادرم و خواهرم چون زینب زمان باشید در مرگم صبر کنید واما به برادرانم اسلحه بر زمین افتاده ام را بر دست گیرید و راه مرا ادامه بدهید گوش به حرفهای ضدانقلاب نکنید که اینها برای آمریکا مزدوری می کنند و اما به شما برادرانم و خواهرانم هم محلی ام اگر در جائی اشتباهی از من دیده اید مرا ببخشید پشتیبان امام باشید مثل مردم کوفه نباشید و امام را تنها نگذارید در دعاهای کمیل و نماز جمعه بیشتر شرکت کنید که مشت محکمی بر دهان ضد انقلاب می باشد.

درآخر در مراسم سوم و هفتم زیاد خرج نکنید پولش را برای جبهه و رزمندگان بفرستید.

والسلام