*وصیت نامه شهید حسن تقوی*

بسمه تعالی

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتابل احیاء عندربهم یرزقون

هرگز مپندارید آن کسانیکه را که کشته شدند در راه خدا مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.

من بر خود لازم دانستم که به جبهه بروم و از خداوند می خواهم که به من لیاقت دهد تا زنده هستم از جبهه بیرون نروم چون در اینجا درس میخوانم، درس عشق ورزیدن به خدا وکارنامه قبولی گرفتن از او ، من هرگز به خانه بر نمی گردم، خانه من همان سنگر کیسه ای جبهه می باشد و مادرم اسلحه کلاش من استکه در شب عملیات مرا نوازشس می دهد. و می گوید بجنگ و تقاس  خون شهیدان را از کفار بگیر. وقتی بالای تپه ها می نشینمجز صدای خمپاره، کاتیوشا، توپ چیزی دیگر به گوشم نمی رسد. و فکر می کنم که چرا زودتر به جبهه نیامده ام و عمر خودم را هدر دادم. و در اینجا احساس می کنم تا چند دقیقه دیگر هم زنده نمانم و با آمدن یک گلوله توپ بیست و چهار ساعته به منزل برسم.

من فعلا باید در جبهه باشم و هرگز به خانه بر نمی گردم مگر با تابوت چوبی به خانه اصلی خود که قبرستان می باشد بر می گردم. خواهشی که از شما دانش آموزان دارم این است که درس بخوانند و نگذارند که مردم ایران در جهل و بی سوادی باشند و انقلاب فرهنگی را که در پیش داریم به اتمام برساند.

 به پدرم بگوئید که وظیفه پدری خود را نسبت به من ادا کرده است و حالا نوبت به من است  که برایش کاری انجام دهم، تنها کاری را که می توانم برایش انجام دهم این است که در جبهه بمانمو باعث افتخار او شوم تا او در مقابل خانواده های شهدا سربلند باشد.

والسلام علیکم و رحمة الله برکاتة

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار