*وصيتنامه شهيد حسن پورعبدالله*
بسم الله الرحمن الرحيم
با ياد و نام او و انشاالله در راه او با درود و سلام به پيشگاه مقدس حضرت مهدي و نائب برحقاش و تمامي رزمندگان در راه حق خانوادههاي عزيز شهدا و سلام و درود بيپايان به امتي كه با عزم راسخشان و صب بيپايانشان و نبرد بيامانشان نشان دادند كه انسانيت و استقلال از بين نرفته و با همت و كوشش ميتوان روي پاي خود ايستاد و از انگل صفتي و در گروه حيوانات بيرون آمد.
در اين لحظه قلم در دستام سنگيني ميكند و قلم نميداند چگونه بر اين كاغذ سفيد برود و با خود فكر كردم كه شايد حركات اين قلم مانند قطرات خونام باعث آگاهي بعضي از افراد اين جامعه شود و با زحمت زياد اين قلم را به حركت در آوردم. اي انسانها! اكنون جسدي را با دستهايتان حمل كرديد و به سوي مكاني برديد كه او و عملاش تنها ماندند. آيا فكر نميكنيد زمانی خود شما را اشخاص ديگري بر روي دستهايشان حركت دهند و شما نيز از تمام لذات دنيايي و تمامي انسانها جدا شويد و تنها بمانيد؟ آيا به لحظهاي فكر كردهايد. چون خداوند فرموده آن لحظه بسيار مشكل است من از خانوداهام جدا شدم و به تمامي آرزوها پشت پا زدم، به سوي مكاني قدم نهادم كه عزيزترين بندگان خدا در آن ديار قرار دارند و اين حركت خود سعادت و رحمتي از طرف خدا براي خود ميبينم. افتخار ميكنم و در مقابل مشكلات لبخند ميزنم چون ميدانم در گذرگاهي كه هستم تمام سختي و آسودگيها زودگذر است و بايد مهيا شوم براي آن تنهایي خدايا مرا و تمامي بندگان مومنات را آماده كن.
اي پدر و مادر عزيزم! ميدانم كه در هيچ زماني فرزند خوبی برايتان نبودم ولي بدانيد شما را بسيار دوست داشتم و فقط يك عامل باعث شد تا من شما را رها كنم و به اين ديار هجرت نمايم و آن دوستي خدا و ائمه اطهار بوده بر اثر تربيت صحيح شما در من به وجود آمده و رحمت خدا بر شما كه خداوند بزرگ فرزندتان را براي نزديكي به خود انتخاب كرده. خانواده عزيزم افتخار كنيد كه اين امانت را به خوبي به صاحباش رسانديد. من از شما نميخواهم كه در دوري فرزندتان گريه نكنيد بلكه با گريه كردن خود ياد شهدا را زنده بداريد و به ديگر انسانها نشان دهيد كه مسووليت سنگيني بر دوششان قرار دارد و چگونه بايد راه شهدا را ادامه داد ولي مادر عزيز طوري نباشد كه كافران و انسانهاي پست فطرت در جهت تضعيف انقلاب سوءاستفاده كنند و البته من يقين دارم كه خدا چنان صبر به شما عطا نمايد كه همگي تعجب كنند. و اي خواهران و برادرانام اگر ميخواهيد كه من ناراحت نباشم، راهم را ادامه دهيد و اين اسلحه به زمين افتادهام را بگيريد.
برادران عزيز! مرا ببخشيد و در كارتان مستحكم باشيد تا خدا كمكتان كند و جنگ را فراموش نكنيد چون خدا به سربازاني مثل من و شما احتياج ندارد بلكه اين مایيم كه به جبههها نياز داريم تا به هدف از آفرينش كه همان تكامل انسانهاست برسيم. اما هر وقت تفنگم قصه ميگفت احساس ميكردم داغ در دل دارم. سنگرم تنها خانه من است كه اجاره آن خون من است. من اين خانه كوچك سنگر را با همه جهان عوض نميكنم. در درون سنگرها و درون خاكريز نام استوار شهيد خفته است. اما ما به فرمانات آن قدر در سنگر ميمانيم تا پيكرم گل مقاومت را تا آخرين نفس و آخرين منزل قطره خونم نگهبانم.
والسلام
به اميد زيارت كربلا.
اسکن زندگینامه درفسمت تصاویر موجودمی باشد