شهید «محمدتقی برزگر»
نام پدر: علیجان
در سال 1340 بود که خداوند، او را به «علیجان و حاج‌خانم» هدیه داد. به‌خاطر شرایط شغلی پدر، مجبور بودند در شهرهای مختلف زندگی کنند.
تحصیلات ابتدائی و راهنمائی «محمدتقی»، در شهرستان «اَلیگودرز» لرستان سپری شد. سپس، مقطع دبیرستان را در رشته برق، در هنرستان «خیری‌مقدم» ساری به موفقیت گذراند و توانست مدرک دیپلم بگیرد.
او فعالیت‌های انقلابی‌اش را در سال 1356، همگام با قیام مردم قم آغاز کرد و همواره، در تظاهرات حضوری مستمر داشت. علاوه بر آن، در تشکیل نمایشگاه پوستر و کتاب، جهت بیداری مردم، نقش به‌سزایی داشت.
شرکت در فعالیت‌های کمیته و انتظامات شهری، از دیگر اقدامات محمدتقی به شمار می‌رود.
شرکت در کلاس‌های متعدّد مربوط به اسلام و قرآن، چنان اثری ژرف در روح و جان محمدتقی گذاشته بود که موجب گشت لحظه‌ای از قرآن جدا نشود.
در سال 1358 به عضویت سپاه در آمد و لباس پاسداری را به تن کرد.
مدتی بعد، با «صغری سلطانی» پیمان ازدواج بست و زندگی مشترکش را آغاز کرد. ثمره این پیوند مبارک، پسری به نام «علیرضا» بود.
در سال‌های اولیه دفاع مقدس، با محاصره اقتصادی علیه کشور، دولت برای حمایت از اقشار مختلف، برنامه‌های خاصی را آغاز کرد؛ از جمله جیره‌بندی (کالا برگ) و تحویل برخی کالاهای مورد نیاز به کارمندان خود. لذا مادر نقل می‌کند: «در همین زمان (1359) محمدتقی به من گفت: مادرجان ! من سهمیه سوخت خودم را می‌خواهم به خانواده ای بدهم که خیلی مشکل دارند. اگر برای شما سخت نیست، با هیزم غذا بپزید.»
کوس جنگ که به صدا در آمد، به یاری برادران رزمنده‌اش، در میادین نبرد پیوست. از جمله مناطق عملیاتی که محمدتقی در آن حضور داشت، می‌توان به جبهه غرب، از جمله نوسود، مریوان، بانه و سَقِّز اشاره کرد.
او علاوه بر آن، در درگیری‌های گنبدکاووس و کشف خانه‌های تیمی در ساری و آمل نیز، شرکت داشت. همچنین، مسئول تیم عملیاتی جنگل آمل هم بود.
عاقبت، محمدتقی در 4/12/60 در آمل، با اصابت تیر مستقیم به شهات رسید و در گلزار شهدای «ملامجدالدین» ساری به خاک سپرده شد.