خانم عزیزی در گذر از آن روزها مي‌گويد: «خیلی کم مرخصی می‌گرفت. هر وقت هم که می‌آمد، برای رفتن لحظه‌شماری می‌کرد. می‌گفتم: بهتر است که بیشتر پیش بچه‌ها باشی. می‌گفت: آن‌جا بیشتر به من احتیاج دارند. او در پشت جبهه نیز، فعالیت می‌کرد و جهت رفع نيازهاي رزمندگان، وسايل مورد نيازشان را از خانه، به جبهه مي‌برد.»