*وصیت نامه شهید قدیر باقری*
بسم الله الرحمن الرحيم
الَّذينَ هاجَروا في سَبيلِ اللهِ ثُمبَ قُتِلوا اَو ساتَوُا الير رَحمَتَهُم الله رِزقاً حَسَناً
آنانكه در راه رضاي خدا از وطن خود هجرت گزيده و در اين راه كشته شدند يا مرگشان فرا رسيد، البته خدا رزق و روزي نيكويي نصيبشان ميگرداند. (آيه 58 سوره حج)
با درود و سلام بر رهبر انقلاب اسلامي و بر خون شهيدان و بر مولايمان علي و سالار شهيدان امام حسين و درود بر هفتاد و دو شهيد نينوا كه پرچم شهامت و شهادت را پيشتاز بودند. من سرباز كوچك اسلام به فرمان امام وظيفه خود دانستم كه به ميهن و مردمام كمك كنم تا در اين دنيا و آخرت پيش سرور و سالارم حسين، روسياه نباشم و در جبهه هاي نبرد به وظيفه خود عمل نمايم و اميدوارم در اين راه كه براي خدا و رهبرم رضاي قلب خود انجام
ميدهم، موفق باشم. و اميدوارم همچون شهدا از درياي رحمت پروردگار برخوردار شوم تا از موهبت الهي به درجه رفيع شهادت نائل شوم و به فرمان امام حسين زمان به سوي جبهه ها ميروم تا از كربلاي جبهه ها به كربلاي نينوا برسم و در اين راه از جان و مال و خانواده ام چشم پوشيده ام. و از مردم عزيز و همشهري ام ميخواهم مرا حلال كنند و كوتاهي از من ديدند، به بزرگواري خود ببخشند و از اقوام و آشنايانم ميخواهم كه اگر اشتباهي از من رخ داد، عذرخواهي مرا بپذيرند و از پدر و خواهرانم ميخواهم صبور باشند و از همسرم و فرزندم مراقبت كنند و هميشه در سنگر اسلام حضور داشته باشند و در آخر از همسرم ميخواهم كه پاسدار حريم عصمت و طهارت باشد و فرزندم را از جبهه ي زندگي سربلند بيرون آورد و به او درس عشق به پروردگار را بياموزد. و از فرزندي كه در آينده خواهم داشت، ميخواهم اگر من برنگشتم، درسهايش را بخواند تا هميشه دشمنان بدانند ما به آنها محتاج نيستيم و دستشان از ميهن كوتاه باشد.
خدايا به من باطني آرام عطا كن تا هميشه در پرده پاسداري از دينم حضور داشته باشم.
«اِلا وَاَربي المَوت اِلّا سَعادةِ والاحيوةِ مَعَ العالمين اِلابرماًَ»
من بنده عاصيام رضاي تو كجاست تاريك دلم نور رضاي تو كجاست
پيوسته دلم دم از رضاي تو زند جان در تن من، نفس براي تو زند
گر بر سر خاك من گياهي رويد از هر برگي بوي رضاي تو زند
هر روز من از روز پيش ياد كنم بر دار گنه هزار فرياد كنم
از سه كس گناه خود شوم غمگين باز از رحمت او خاطر خود شاد كنم
آن كس كه تو را شناخت جان را چه كند فرزند و عيال و خانمان را چه كند
ديوانه كسي هر دو جهانش بخشي ديوانهي تو هر دو جهان را چه كند
يا رب دل پاك و جان آگاهم ده آه شب و گريهي سحرگاهم ده
در راه خود اول ز خودم بيخود كن بيخود چو شدم، ز خود به خود راهم ده
والسلام
62/12/24