* وصیت نامه شهید غلام حسین ابراهیم زاده
بسم رب الشهدا و الصدیقین
« و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون ».
« آنانکه در راه خدا کشته می شوند مرده مپندارید بلکه آنها زنده اند و در نزد خدای خویش روزی می خورند ».
اینجانب غلام حسین ابراهیم زاده فرزند قربانعلی ساکن روستای احمد آباد کلیج ( شاهکلاه سابق) می روم جبهه دفاع از اسلام نمایم و آنچنان سیلی به صدام و حزب بعث عراق بزنیم که دیگر از جا بلند نشوند و با کمال رضایت و قدرت می رویم تا کشور عراق را از دست این ابر قدرت ها نجات خواهیم داد غلبه بر کفر است و ما بر حقیم و حق پیروز است و باطل نابود و قرآن مجید می فرماید: « اذا جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقاً» حقیر با توجه به اینکه امام عزیز ما این فرزند حضرت زهرای مرضیه (س) جنگیدن و دفاع از اسلام و جامعه اسلامی و عزت و شرف را به امت مسلمان واجب کفایی و تکلیف شرعی دانست و با توجه به وظیفه شرعی و انسانی و انقلاب خود این دفاع کردن وگوش جان به فرمان بودن امام عزیز را بزرگترین افتخار الهی و انسانی شما راه نجات ایمان خود و خدمت به جامعه اسلامی داشته و از جان پذیرفتم و آرزویم این بود که در راه، مرگم فرا رسد، که مرگ سرخ نام داشت. چرا که این نوع مرگ را بهترین دروازه خروجی روحم که در کالبد جسم، نفس نام گرفته به سوی معشوق واقعی انسان عاشق( البته عشق عاشقی که انسان الهی باشد) می دانم. ان شاء الله به آن کمال برسم آمین.
وصیتم به پدرم و ماردم این است که اگر خداوند لیاقت شهادت را نصیب من کرد، آنچنان روحیه را در خود حفظ کنید که دوستان را خوشحال و دشمنان را مایوس کنید و افتخار کنید که فرزندتان جان خود را در راه پاسداری از اسلام و قرآن فدا کرده است و سفارش من به برادارن عزیز و خواهر عزیزم این است که صبر را پیشه خود سازید و نکند خدای ناکرده بر مزارم گریه کیند تا دشمنان شما شاد شوند و همیشه یار و یاور انقلاب باشید. پیام من به دوستان و آشنایان این است که راه شهدا را بپیمایید. دیگر سخنی ندارم شما را می سپارم به پروردگار جهان.
******************************************