*توصیه نامه شهید علی اکبر آهنی*

به شما توصیه می کنم که قدر اسلام و رهبری را بدانید و مطیع محض ولایت فقیه باشید. عزیزان خدا به ما نیازی ندارد ما به خدا نیازمندیم پس اورا آنطور که شایسته است عبادت کنید و شکرگزار نعمت هایش باشید. در انجام واجبات به خصوص نماز اول وقت، پرداخت خمس و زکات و ترک محرمات بکوشید. از نگاه به نامحرم بپرهیزید وفرزندانتان را خوب تربیت کنید تا راه ما را ادامه دهند. در نماز جمعه و جماعت شرکت کنید و سعی کنید که درزندگی حق الناسی به گردنتان نباشد. برادرانم علی وار و خواهرانم زینب وار زندگی کنید.

*زندگی نامه شهید علي­اكبر آهني*

نام پدر: عيسي

«علي­اكبر» در بيستم شهريور 1341، مصادف با میلاد امام‌حسین(ع)، در «ركاوند» بهشهر به دنيا آمد. پدرش «عيسي»، كشاورز بود و تنها از اين راه تأمين معاش مي­كرد. مادرش «آمنه» نیز، خانه‌دار بود و دوشادوش همسرش در كارهاي كشاورزي كمك مي­كرد.

علی‌اکبر جهت كسب علم به مدرسه رفت و تا پنجم ابتدائي درس خواند.

در بیان خلق‌وخوی او باید گفت که نسبت به والدین مودب و متواضع بود. با دیگران نیز، با ملاطفت و گشاده‌روئی رفتار می‌کرد و در نزدشان محبوبیتی خاص داشت.

او که پرورش یافته یک تربیت دینی بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن نیز، مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا.

علی‌اکبر به جهت تاثیرپذیری از شخصیت‌های دینی و سیاسی، همچون امام خمینی و آیت‌الله کوهستانی، و آشنایی با اهداف انقلاب، در راهپيمائي­های ضد طاغوت آن روزها شركت داشت. او همچنین اعلاميه­، عكس و پوستر امام را توزيع مي­­كرد.

با تشکیل بسیج، او فعالیت‌هایش را در این نهاد ادامه داد.

در 27 بهمن 1361 راهی جبهه شد.

در آبان 1362 به عضویت سپاه در آمد.

در 3 دی 1362 به عنوان مربی آموزش در واحد بسیج بهشهر مشغول خدمت شد.

و در نهایت، در 5 اسفند 1362، با حضور در عملیات والفجر 6، به همراه لشكر 25 كربلا در منطقه جنوب چيلات به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پيكر پاكش نیز در عاشورای سال 1377 با وداع همسرش «زهرا رضایی» و یادگارانش «سمانه و سمیه»، در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.