*زندگی نامه شهید سيّدعبدالله احساني كنتي*
نام پدر: سيّدعلي
در 11 مهر 1330 در کاشانه «سیدعلی و سیده‌باجی» از روستاي «کنت» بهشهر به دنيا آمد.
پدرش كشاورز و دامدار بود. اما هنوز چند بهار از توّلد «سيّدعبدالله» نميگذشت كه از نعمت مادرش محروم شد و بار مسئوليت پدر دوچندان.
او فقط سه سال به دبستان روستاي زادگاهش رفت. از این‌رو، شرایط نامساعد مالی آن روزها باعث شد تا او علي‌رغم سنّ كمش، به جاي كسب سواد و دانش، راه كسب و كار و درآمد را براي كمك به پدرش در تأمين معاش خانه در پيش بگيرد.
به گفته خانواده، «سیدعبدالله فردي دلسوز و مهربان بود و به همه كمك ميكرد. مردم نیز او را دوست داشتند. به حقوق ديگران هم احترام ميگذاشت. چند سالي که عضو شوراي روستاي كنت بود، هميشه پيگير كارهاي مردم بود.»
در بیان تقیدات دینی او باید گفت که در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن نیز، مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، همواره در پی کسب کمال معنوی و انسانی بود.
در سالهاي قبل از انقلاب، سیدعبدالله با ديدن اشتياق جوانان اطراف خود براي مبارزه با ظلم و فقر، به صف انقلابیون پيوست. او يكي از مخالفان سرسخت رژيم پهلوي بود. لذا، در تمام تظاهرات شركت ميكرد و در برنامههاي سياسي، مذهبي بهشهر حضور داشت.
با تشکیل بسیج و انجمن اسلامی، فعالیت‌هایش را در این راستا ادامه داد.
او به مدت دو سال نیز، در جهاد فعاليت كرد.
عبدالله در سال 1361 به عنوان تک‌تیرانداز راهی مریوان شد.
سال 1362 به عضویت سپاه در آمد و در کسوت پاس‌بخش در واحد اطلاعات ـ عملیات سپاه بهشهر به ادای تکلیف پرداخت.
«سيّده فاطمه مفيدي» از همسرش این‌گونه ميگويد: «ما سیزده سال با هم زندگي كرديم. سيّد خيلي دلسوز بود. ميگفت: اگر يك لقمه نان داريم، تنها نخوريم. نصف آن را به فقير بدهيم، نصف ديگر را خودمان بخوريم. با این‌که خداوند به ما فرزندي عطا نكرد، امّا نديدم يك بار روی ترش كند.»
سیدعبدالله در آخرین اعزامش در 27 بهمن 1364، به سمت فرمانده دسته به مریوان عزیمت کرد.
خانم مفیدی در ادامه نقل می‌کند: «آخرین بار در لحظه خداحافظی دستم را بوسید و گفت: تو برایم خیلی زحمت کشیدی! مرا تحمل کردی و در سختی‌ها پا به‌پای من بودی. بعد وقتی سوار ماشین شد، کاپشنش را به من داد و گفت: این را به یادگار از من داشته باش. من دیگر بر نمی‌گردم.»
و سرانجام در 16/1/65 در عمليات والفجر 9 در منطقه سلیمانیه عراق به درجه والای شهادت نائل آمد؛ اگرچه پيكر پاكش هنوز به آغوش خانواده بازنگشت.