***بسم الله الرحمن الرحیم***
وَ قاتِلُوهُم حَتّی لاتَکُونَ فِتنَهٌ وَ یَکُونَ الدّینُ لِلّهِ (بقره آیه193)
و با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین برطرف شود و همه را آئین خدا باشد.
الحمد الله و اشهد ان لااله الاالله وحده و لاشریک له و اشهدان محمداً عبده و رسول. الهم صل علی محمد و آل محمد.
هم اکنون که قلم را بر دست گرفتم و مشغول نوشتن هستم به یاد دارم که چندین بار قلم را بر دست گرفتم و بر روی ورق لغزاندم و وصیت نامه خود را نوشتم و در انتظار شهادت نشستم. ولی تا کنون به این درجه دست نیافتم، هرچند یارانی بودند که در کنار همه فعالیت می کردیم که به سوی شهادت شتافتند و به لقاءالله پیوستند. ولی آنان چون سبک بالانی بودند که توشه لازم را جهت سفر طولانی جمع کرده و خود را مهیای پرواز نموده بودند. و در حقیقیت وابستگی های خود را از دنیا، که قفسی برایشان محسوب می شد کندند و خود را سبک ساختند و به سوی ملکوت اعلی پرواز نمودند. اما چه کنم که سنگین بال بودم و ماندم و گناهان مانع از پرواز به سوی معبود گردید و شاید هم خداوند از روی رحمت و بخشش خود فرصتی دیگری به من داد تا بتوانم توشه لازم را جمع کرده و خود را سبک بال سازم و بتوانم خود را به آن قافله سبک بالان برسانم. در هر حال هم اکنون به این امید وصیت نامه خود را می نگارم و از خداوند طلب عفو و بخشش گناهانم می کنم که مرگ در راه او نصیبم گردد. هرچند می دانم که رسیدن به آن درجه شهادت و لقاءالله مختص بندگان خالص و صالح خداست و گنهکاران را به ان جایگاه راهی نیست. ولی به فضل و بخشش خداوند، اعتماد می کنم. و در اینجا با کمال سرافکندگی خجالت و تواضع در پیشگاه او توبه می کنم و امیدوارم که به حق محمد و آل محمد، خداوند بر حقیر رحمت و ترحمی می نماید و از گناهان و معصیتهای من در گذر و از او می خواهم که با فضلش با من معامله کند، نه با عدلش.
ای خداوند بزرگ، ای غفار، ای ستار، و ای ارحم الراحمین! ما را ببخش و به علت نافرمانی که کردیم ما را ببخش. به علت اینکه نعمتهای زیادی نصیب ما نمودی، ولی ما شکر آن را به جای نیاوردیم . ما را ببخش به علت اینکه اکثر اوقات از تو غافل بودیم و راه هدف و آرمانها را فراموش کردیم. و ما را ای خداوند بزرگ ببخش به علت اینکه بی اعتنایی مان به احکام و دستوراتت ما را ببخش. به علت اینکه پاسدار حقیقی برای انقلاب تو و آرمانت نبودیم. خداوندا در حالی به سوی تو می شتابم که نمی دانم آیا اعمالم را قبول و دعاهایم را مستجاب خواهی کرد و گناهان مرا خواهی بخشید و ما را از بندگانت قرار خواهی داد، یا نه؟ ولی به کرم و بخششت اعتماد دارم و تو خود به توابین مؤده و بخشش داده ای، ای خداوند آنچنان نیرویی به ما عنایت فرما، در هنگامی که اسلحه دشمن سینه های ما را می درد و به جای آخ گفتن شکر تو را و نعماتت را به جای آوریم و به تو توکل نمائیم.
ای امت عزیز! ایثارگریها و فداکاریهای شما آنقدر زیاد است که قادر بر زبان آوردن آن نیستم و اجر آن آنقدر عظیم است که خدا بایستی بدهد. ای امت عزیز انقلاب اسلامی ما، با حضور شما در صحنه و فداکاری ها و ایثارهای شما و فرزندانتان به پیروزی رسید و بی شک با حضور مداوم شما در صحنه و پیروزی خالصانه و عاشقانه از ولایت فقیه روی پای خود خواهید ایستاد.
برادران عزیزم! به فرمان امام خمینی که در حقیقت خلیفه خدا و نائب امام زمان(عج) بر روی زمین است، لبیک گوئید و به سوی جبهه ها نبرد حرکت کنید و خود را به آن غافله برسانید و از آن عقب نیفتید که فردا دیر است { } این است برادران، جبهه مدرسه است که فرزندان انقلاب بایستی در آن درس چگونه زیستن و تقوا را بیاموزند.
پدر و مادر من! نکند مانع از رفتن فرزندانتان به جبهه ها شوید که در این صورت غیر از اینکه مانع از رشد فرزندانتان شدید در روز قیامت در پیشگاه رسول خدا و معصومین سرافکنده خواهید بود. ای امت عزیز شعار جنگ جنگ تا پیروزی را از گفتار به عمل تبدیل کنید.
برادران و خواهرانم! دنیا مزرعه ای برای آخرت است و این لحظاتی که در آن به سر می بریم فرصتی است تا توشه لازم را برای سفر طولانی که همه در پیش داریم جمع آوری کرده و خود را محیای مرگ سازیم. برادران و خواهرانم همچنان که مرگ به سوی من آمد خلاصه روزی خواهد رسید که خلاصه نوبت یکایک شما شود. پس ای برادران و خواهرانم، خود را محیای مرگ کنید و به حساب خود، قبل از آنکه به حساب شما برسند برسید و وابستگی خود را از دنیا کم کنید و تقوای الهی پیشه کنید که تنها راه سعادتمندی در دنیا و آخرت، این است که ای مردمی که خود را با زد و بندهای دنیا مشغول کرده اید. ای کسانی که از خویشتن غافل شده اید، و ای کسانی که از من منافع شخصی را طلب نمی کنید (و ای کسانی که چشم طمع به انقلاب دوخته اید و انقلاب را فدای خود می کنید) و ای کسانی که راه شیطان را در پیش گرفته اید و خود از آن آگاه نیستید و یا هستید، از مرگ من و دیگران عبرت گیرید و خود را از لجن زار جدا سازید و فضایل اخلاقی کسب کنید و در رضایت خدا کوشا باشید که فردا دیر است و مرگ هیچگاه به شما خبر نخواهد داد که کی می آید.
مادر عزیزم! می دانم که شنیدن خبر شهادتم شما را ناراحت می کند و افسرده خواهی شد. ولی شما باید خشنود و شاد باشید و خدا راسپاس گوئید زیرا که با شهادتم افتخار بزرگی نصیبم گردیده است. مادرم، راهی را که قدم زده ام، راه امام حسین(ع) و راه یاران فداکار اوست راهی است که نه خدا مرا به آن فرمان می داد، راهی است که حسین(ع) از من یاری می خواست. راهی است که امام خمینی، ولی فقیه مرا به آن می خواند.
مادر عزیزم! راهی که من گام زده ام، راهی بود که خداوند مرا برای آن خلق کرده بود و تو در دامان پاک خود مرا برای آن پرورش دادی و من با چشم باز و با افتخار بر آن قدم برداشتم و برمی دارم. هرچند که می دانم برای من زحمات زیادی کشیدید و به یاد دارم که برای پرورش من چه خوبهایی را بر خود حرام کردی، و از چه خوشی هایی گذشتی و چه غم و غصه هایی خوردی در هر صورت مرا بزرگ کردی، ولی از تو می خواهم که مرا ببخشی. از اینکه نتوانستم حق فرزندی را ادا کنم و برای من از خداوند طلب مغفرت بنما. مادرم لباس عزا را از تن برکن، غم وغصه ها را از خود دور کن و گریه و زاری مکن که من راضی نیستم و صبر پیشه کن تا خداوند اجر شما را زیاد گرداند. و بدان فرزند دلبند تو با چهره ای شاد و خندان خدا را ملاقات خواهد کرد. مادر عزیزم، ای مادری که در طول عمر برایم راهنما بوده ای، اگر جسدم به دست تو نرسید هیچ ناراحتی به خود راه مده، که جسد مشتی خاک بیش نیست و سزاوار نیست، آدم خود را برای مشتی خاک ناراحت کند. در اینصورت اندوهی به خود راه نده که در روز محشر همدیگر را ملاقات خواهیم کرد. مادر عزیزم، من تمام دارائی خود و تمام چیزهائی که بعد از شهادتم از من باقی ماند را به علاوه ارثی از پدرم به من رسیده بود را به شما مادر عزیزم می دهم و کس دیگری حق هیچگونه دست اندازی به کار شما را ندارد و خواهشی که از شما دارم، این است که انگشتری که فعلاً در دست من است را به دوستم نعمت الله طهماسبی یعنی عامل وصیت نامه من بدهید و او را نیز به جای من یعنی پسر خود بدانید. مادر عزیز انگشتری که آقا داداش به من یادگاری داده بود را به خود او بدهید تا یادگاری از من پیش او باشد. و در ضمن از پولی که شما دارید به مقدار 15هزار تومان به مقدار 150000ریال به زیبا بدهید تا حقی که به گردن من دارد برداشته شود و از امکاناتی که بنیاد شهید در اختیارتان می گذارد، در راه خدا برای خانواده و ملت استفاده کنید.
سخنی دیگر با خانواده و خویشاوندان دارم، نکند خدای نکرده در مقابل شهادت من انتظاری از انقلاب و مسئولین داشته باشید و شما و من { } خدا هم از این کار راضی نیست. ما بایستی همه چیزمان را، حتی جانمان را فدای انقلاب کنیم و بایستی بنگریم که انقلاب چه انتظاری از ما دارد، نه اینکه در جستجوی منافع شخصی از انقلاب باشیم. از تمام دوستان و برادران و خواهران و اقوام و خویشاوندان، مانند عمه ها و عمویم و دوستان خوب و هم مسجدی های عزیز و برادران محله مان و از عموی عزیز می خواهم که مرا ببخشند و اگر بدی از من دیدند و یا زیانی از طریق من به آنها وارد شده، ببخشید و همچنین از خداوند بزرگ طلب عفو و بخشش گناهان کنند و از خداوند بخواهید اعمالم را قبول و گناهانم را بیامرز و شهدا را شفیع من، و ما را جز آنان قرار دهد. از مادر و اقوام و تمامی دوستانم جداً تقاضا دارم بجای تعریف و تمجیدهای کاذب که خدا و خلق خدا می دانند که من نه تعریفی دارم و چیزی. و زندگی من پر از گناه و معصیت بود و اگر هم به مقام شهادت رسیدم شاید خدا از روی مهر و کرم خود که فرموده است: من توابین را می بخشم و قلم عفو بر روی گناهانم زد. برای من دعا کنید و نماز اقامه کنید زیرا تنها انتظار من از شما این است و این را بدانید که به هیچ وجه تعریف و تمجیدها نمی توانند توشه ای برای راهم باشد و هرگز نمی تواند مرا از آتش جهنم محفوظ دارد. به مادر و برادر و خواهرم وصیت می کنم در صورت باز شدن راه کربلا بسوی حرم آن سرور شهیدان بشتابید و به نیابت از من زیارت نامه عاشورا را بخوانید و از خداوند بخواهید که شفاعت حسین (ع) را در روز قیامت نصیبم گرداند. همچنین از مادر وخواهر و برادرانم تقاضا می کنم که تا هر چقدر امکان دارد برایم نماز قضا بجا آورند.
در پایان بایستی بگویم که در حالی از این جهان رخت بر می بندم که در این اندیشه ام که چگونه امت اسلام انقلاب را پاسداری خواهد کرد و چگونه پیرو ولایت فقیه خواهند بود و چگونه اسلحه بر زمین افتاده شهدا را بر دوش خواهند کشید و چگونه فرمان خداوند را لبیک خواهند گفت که می فرماید: وَ قاتِلُوهُم حَتّی لاتَکُونَ فِتنَهٌ وَ یَکُونَ الدّینُ لِلّهِ
آشنا داند صدای آشنا آری آری جان فدای آشنا
تا جام اجل نکرده ام نوش هرگز نکنم آشنایان را فراموش
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
***مجید آصفی***
*****************************************