*وصیت نامه شهید فرشاد آزادیخواه*
بسم الله الرحمن الرحیم
بنام او که عرش بقطره ها ی اشک او بلرزه در آید وبه یاد آنکه عشقش قلب عاشقان را بیفزاید
والذین کفرو وکذبو با یاتنا فاولئک لهم عذاب مهین والذین هاجرو فی سبیل الله بم قتلو ماتو البرز فمنهم رزقنا حسنا الله لهو خیرالرازقین
وآنانکه کافر شدند وتکذیب آیات خدا کردند انها را عذاب وخواری وذلت است و آنانکه در راه خدا از وطن خود حجرت گزیدند ودر این راه کشته شدند ومرگشان فرا رسیده البته خدا رزق و روزی نیکوئی در بهشت ابدی نصیبشان می گرداند که همانا خداوند بهترین روزی دهندگان است .
بنام خدا بیاد مهدی عزیز و بیاد کربلا ی ایران
خداوندا بارالها شرمم می آید که بگویم شهادت را نصیب من کن خجالت می کشم این حرف را از دهان خود بیرون آورم خدایا پروردگارا معبودا من عاشق نیستم و عاشقان درگاهت را دوست دارم خداوندا مخلص نیستم ولی مخلصان درگاهت را دوست دارم خداوندا در راهت سوخته ام ولی سوختگان درگاهت را دوست دارم .
الهی! این بدن خاکی مال توست ملک توست انشاء الله که عبد توست با آن هرچه می خواهی معامله کن اگر می خواهی آن را بسوزانی بسوزان اگر می خواهی ان را تکه تکه کنی اگر می خواهی همچون حسین (ع) کنی بکن اگر می خواهی این پیکر را مانند مولایم ابا عبدالله لگد مال ستوران کنی چنین کن واگر می خواهی مانند عباس عموی تشنگان حسین بدن را بی دست وپا کنی چنین کن ولی از تو می خواهم تو را به عزت زهراء فاطمه با این بدن ضعیف قهر مکن دوری مکن که اگر بدانم تو از عذابم لذت می بری بسم الله اگر بدانم تو با بدن سوخته ام آماده می شوی بسم الله کور باد آن چشم ها که غیر تورا ببیند وبرای غیر تو ببیند کر باد آن گوش که برای غیر تو بشنود وکلام تورا بشنود بریده باد آن دستی که برای غیر تو حرکت کند بریده باد آن پائی که برای غیر تورود .
خداوندا! پروردگارا تورا سپاس که دستم را گرفتی و به طرف خود کشاندی خدایا تورا شکر که با پایم خلخال زدی و به سوی خود رهنمون نمودی خدایا تورا شکر که به گوشم فرمان دادی که غیر ازکلام تو را نشنوم .
خداوندا! پروردگارا شاید بتوانم به جرأت البته آن جرآتی که آنرا هم تو به من دادی بیان کنم که هیچ را خود نتوانستم بشناسم الا آنکه تو آنرا به من شناساندی اگر تو نبودی هرگز هیچ چیز را نمی شناختم در واقع هم نمی توانم بشناسم از خدای تو گرفته تا پیامبرانت .
پدر ومادر عزیز وبرادران وخواهران گرامی! شما را به آن چیزی وصیت می کنم که علی بن ابی طالب هنگام مرگ چنین وصیت نمود اوصیکم بتقوا الله نعلم امرکم
تقوا پیشه کنید تا خیلی از از حجابها از پیش شما برداشته شود .
وصیت به برادرانم وخواهرانم این است که بعد از مرگ من اشک نریزید ولباس سیاه برتن نپوشانید بر سرو کله خود نزنند اگر اشکی به خاطر من ریخته شود راضی نیستم واگرهم اشکی را که هم از چشمان شما جاری می شود به خاطر حسین و به خاطر خودتان پایین بریزید دشمن در همه جا هست حتی در منزل آنان دشمنان با گریه کردن شما خیلی خوشحال می شوند ونگذارید وکاری نکنید که دشمن ما شاد شود ودر ضمن وصیت من به خواهرانم این است که حجاب اسلامی را به خوبی رعایت کنند ومی توانند با این حجاب نگه داشتن خود مشت محکمی به دهان یاوه گویان شرق وغرب یک مشت ضد انقلابی بزنند خدا از من یک قطعه شعری را که خیلی مهم است و نمی توانم در دل خود نگه دارم این است ای خواهرم به تو از فاطمه این گونه خطاب است که ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است .
وخواهرم! سیاهی چادر تو کوبنده تر از سرخی خون من است حجاب را کاملاً رعایت کن بدینوسیله به عرض تمام بازماندگان خود می رسانم که اولاً ازیک یک آنها التماس دعا دارم ثانیاً طلب عفو .
نکته ای که لازم می دانم تذکر دهم این است که من این راه را با شناخت کامل انتخاب کرده ام وهیچ زور واجباری در انتخاب این راه در کار نبوده است لذا از تمامی دوستانم به خصوص پدر ومادر عزیز وبرادران وخواهران خواهشمندم که مرا ببخشید وچنانکه از من رنج وناراحتی به آنها رسیده است آنرا به بزرگی خودتان ببخشید .
وصیتی که به برادرانم دارم این است که امام عزیزمان را تنها نگذارید وقدر این نائب امام زمان را بدانید واگر خدمتش مشرف شدید سلام من حقیر را به اوبرسانید وهرگز فریب این منافقین وابر قدرت ها را نخورید .
در ضمن این بنده حقیر را در گلزار روستای حسین آباد دفن کنید .