در توصیف سجایای اخلاقی و رفتاری شهید دوستش علیجان معصومی با ذکر مطالب و یاد خاطره‌ای می‌گوید:
«یکی از خاطرات به یاد ماندنی و الگوپذیری بودن برای بنده که تا زنده‌ام، از یاد نخواهم برد مسأله ایجاد تحول در ایشان بوده است. ایشان یکی از جوانان پرشور، مهیج، ورزشکار، خوش برخورد محل بود. در یکی از روزها که از طرف گردانندگان انقلاب، راهپیمایی در محل ما برگزار کرده بود، ایشان تحت تأثیر این جو قرار گرفت و یک انقلاب درونی در خود به وجود آورد. به طوری که فردای همان روز به من گفت:« من می‌خواهم در فعالیت‌های مذهبی و راهپیمایی‌ها شرکت فعال داشته باشم.» با وجود اینکه تا آن روز زیاد در تب و تاب انقلاب نبود. طوری وارد شد که انگار ده سال فعالیت دارد شرکت در مراسمات برپایی جلسات متنوع اسلامی، جمع کردن جوانان محل و نصیحت کردن آنان، شرکت در برنامه‌های بسیج، فعال بودن به عنوان مسئول بسیج، آموزش جوانان به تکنیک و فنون نظامی، گشت شبانه، حتی دوست داشت شام و ناهار را در مسجد صرف نماید تا بتواند کمکی به بسیج و انقلاب کرده باشد.»