در وصف اخلاقیات و شخصیت پسندیده شهید، برادرش تقی، با بیان مطالب و خصائص رفتاری اش می گوید:

«برادرم به لحاظ اخلاقی و رفتاری، بسیار خوب و مورد توجه دوستان و خانواده بود با والدین بسیار خوب و به آنان احترام خاصی می گذاشت. من با او تقریباً هم سن بودیم. ایشان همیشه به ما سفارش و توصیه می کرد که ما باید پیرو امام و ولایت و رهبری باشیم و امام را تنها نگذاریم، او با مردم و خانواده، بسیار متواضع و فروتن و خوش اخلاق بود. صمیمتی خاص در بین مردم و دوستانش داشت و به آنان می گفت:« قدر رفاقت و دوستی را بدانید.»

یکی از کارهایی که او به آن علاقه زیادی داشت اعتقادات مذهبی اش و تقید و پایبندی به انجام واجبات دینی و رعایت قوانین و اصول دینی بود، از جمله اینکه بعد از بلوغ شرعی، همیشه به مساجد و تکایا می رفت و با روحانیت متعهد، معاشرت می کرد. در نماز عبادی سیاسی جمعه شرکت داشته و نمازهایش را پشت سر آیت الله ایازی، بصورت جماعت ادا می کرد. علاقه او نسبت به اهل بیت بیش از حد بود. از این رو هر چند سال یکبار به مشهد و قم به قصد پابوسی و زیارت، عزیمت می کرد. ارادت و علاقه اش، نسبت به امام خیلی زیاد بود و همیشه سفارش می کرد که امام را هیچ گاه تنها نگذارید. تا جایی که می توانست و از عهده اش بر می آید به آیین امام حسین (ع)، که همان امربه معروف بود روی می آورد و در جایی که لازم و ضروری می دید، امر به معروف و نهی از منکر می کرد.»